Royal Natal NP, 29 augustus

We zijn in de afgelopen dagen door het Drakensgebergte getrokken, net ten noorden van Lesotho. Het heeft een paar flinke 3000-ers, maar het hele gebied ligt hoog, de camping ligt op 1900 mtr, 's nachts is het daardoor wel koud.

Op de camping in Golden Gate Highlands NP zijn we aan het einde van de middag met onze braai bezig, als John opeens schreeuwend naar de bus rent en daar een hele grote baviaan uit jaagt. De baviaan rent weg met 2 korsten brood die in het vuilnisemmertje lagen en met een rolletje pepermunt. Dat lag in de bak van het dashboard, helemaal achter de houder van de iPad (die zat er gelukkig niet in) en andere dingen die daar liggen. Daar is hij dus razendsnel naar toe geklommen. Buiten vind ik alle pepermuntjes en het papiertje, in één haal opengeritst, maar blijkbaar vond hij dat toch niet zo lekker. Met de broodkorsten rent hij weg.

Beter opletten dus als de bus openstaat.

Op de camping daarna, in Royal Natal NP, staan we weer alleen. Na de overvolle camping in Addo NP, het eerste park waar we na Port Elizabeth waren, zijn we bijna altijd alleen op campings. Zeker de campings in de Nationale Parken. Als we op een particuliere camping staan, dan staan er nog wel eens een paar andere mensen. Terwijl de campings in de parken, altijd mooi liggen, goed onderhouden zijn, alle faciliteiten hebben, inclusief warme douches en niet duur zijn. 

We hebben in de NPs in de Drakensbergen een paar hele mooie wandelingen gemaakt, die je al je spieren doet voelen. Onderweg ook een groep bavianen tegengekomen. Hieronder een indruk van de afgelopen dagen.

Gariep, zaterdag 24 augustus
Na vertrek uit Port Elizabeth rijden we naar Addo Elephant National Park om een Wildcard te kopen. Dat is een kaart voor alle Nationale Parken van Zuid Afrika. De aankomst in het park is wat vervreemdend. We hebben de afgelopen dagen in Port Elizabeth geen toerist gezien, maar hier is het druk; veel gezinnen met kinderen, in alle leeftijden. Addo is een groot park, met veel olifanten; het ligt aan het einde van de Garden Route, een populaire route voor Europeanen en het is nog zomervakantie in Europa.
We rijden een paar uurtjes het park in met onze nieuwe Wildcard. Ook de volgende dag gaan we naar Addo. Door de omvang van het park, valt de drukte mee, zeker als je verder het park inrijdt. En er zijn heel veel olifanten,  die zich graag in grote modderpoelen rondwentelen.

De volgende dag rijden we naar Graaff Reinet, waar we een camping hebben gereserveerd in Camdeboo National Park. In tegenstelling tot Addo is het hier doodstil. Het is een klein park en er is geen groot wild, maar er lopen veel struisvogels, zebra’s, wat  springbok, waterbuck etc.

We nemen daarna een rustdag voor een wasje, een wandeling, wat boodschappen. Zaterdag 24 augustus rijden we door naar Gariep, ook een camping in een klein park, vanaf de camping heb je een prachtig uitzicht over het meer.

Als je een stad door rijdt dan kom je eerst en laatst langs slums. Sommige zien er wel goed georganiseerd uit, met allemaal dezelfde huisjes, klein, met allemaal een zelfde zonneboiler. Terwijl aan de andere kant van de weg het echte slums zijn. Zelfgebouwde bouwsels, nauwelijks bewoonbaar. Er wordt wel geïnvesteerd in het verbeteren van de leefomstandigheden van de armen, met name de zwarte bevolking, maar daar profiteert nog lang niet iedereen van.

De route die we rijden gaat langs plaatsen als Nooitgedagt, Middelburg, Altever, Erasmuskloof  en Goedemoed. Ook veel plaatsnamen met fontein, Brakfontein, Droogfontein, Rietfontein, Rotsfontein, Zwakfontein, Kleinfontein, Modderfontein en zo nog veel meer.  Al die plaatsnamen lijken te verwijzen naar de omstandigheden waaronder ze zijn gesticht. Overigens heet een camper een ryhuis, helder toch?

Het weer is zacht, vrij warm overdag een graad of 30C, ’s nachts koelt het af tot een graad of 6-10C. Het is winter en veel bomen zijn kaal, tegen een strak blauwe lucht.

Port Elizabeth, 19 augustus
Eindelijk, vandaag is de dag dat we onze bus weer uit de haven kunnen ophalen. We zijn vorige week woensdag 14 aug aangekomen in Port Elizabeth. Vlak voor vertrek, bij het checken van de track&trace van de bus, blijkt dat de boot veel eerder aankomt, de 15e al, de dag na onze aankomst. Maar dit blijkt al snel de 16e te worden. Dat zou mooi zijn, dan kunnen we de bus aan het einde van de middag ophalen en zaterdag of zondag vertrekken.
Op donderdagmorgen, de 15e, gaan we naar de forwarder om verder af te spreken en om het Carnet de Passage (voor tijdelijke invoer van een voertuig) af te geven. Dan horen we dat de boot weliswaar de 16e aankomt, maar pas om ongeveer 13 uur en dat betekent dat hij niet ingeklaard kan worden vóór 16 uur, het tijdstip waarop voor de douane het weekend begint. Dus moet onze bus op de kade blijven staan tot maandag. Daar zijn we niet heel blij mee; hoe veilig is dat? Heel veilig is ons verzekerd. Er zit niets anders op dan dit te accepteren.

Port Elizabeth in de winter: het is eigenlijk lekker weer, een graad op 20-22C. Maar het waait. De stad staat bekend als de 'windy city' maar in augustus stormt het, echt stormen, terwijl de lucht helder is en het niet koud is. We willen graag een whale- en pinguïnspottingtrip maken,maar op zondagmorgen, als we bij de haven zijn, durft de bootsman het toch niet aan, de zee is te ruw en de wind te heftig. Helaas nu dus geen walvis en geen pinguïn gezien. Die kans komt noordelijker nog een keer, als het maar niet zo waait.

Vanmiddag zijn we naar de forwarder gegaan, met haar naar de haven gereden. We zijn allebei wel wat gespannen hoe de bus eruit zal komen. Wij gaan onze bus halen, hij staat wat verscholen achter 2 grote overlandtrucks. We lopen er rondom, we kijken in de bus en alles lijkt helemaal goed te zijn. We starten de bus en hij loopt als een zonnetje.
We rijden ermee naar het guesthouse, ruimen alle kasten weer in en drinken er een wijntje op. Ze hebben hier overigens wel heel erg lekkere wijn.

Morgen naar Addo Elephant NP, we hebben de campings voor de komende nachten gereserveerd. Eindelijk echt op weg!

Wie zijn wij en de bus?

Wie zijn wij?

John en Moniek
Na jaren in Afrika en Azië te hebben gewerkt, gaan we nu voor langere tijd zelf op reis.                     

Wie is de bus?
De bus is onze reispartner en daarom een 'wie'.
We hebben hem 3 jaar geleden gekocht als voormalige commandowagen van de Oostenrijkse vrijwillige brandweer, een Mercedes Benz 409D, T1/TN (Bremer) uit 1988, dubbellucht en 4x4. Origineel 15.000 km op de teller, inclusief rittenlogboek.
We hebben hem een volledige camperuitrusting gegeven en omdat rood niet onze kleur is, hebben we hem ook een andere kleur gegeven. We zijn dus wel even beziggeweest. Inmiddels is hij geen dubbellucht meer, dat deed wel een beetje pijn, maar hij staat nu op 4 wielen. Dit maakt het off road rijden, vooral op zachtere ondergrond makkelijker, je kunt lucht af laten, er kunnen geen stenen tussen de dubbellucht komen en je trekt geen dubbelspoor.
Voor de geïnteresseerden hebben we een kleine fotoselectie van de bouwfase in de post hieronder geplaatst, vóór, tijdens en na de verbouwing. Wij zijn er trots op en hopen dat te blijven.

Waar gaan we naar toe?
Voor dit jaar wilden we eigenlijk overland naar Iran en Oman reizen, met een mooie route door Turkije, Georgië en Armenië. Maar de toenemende spanning in de regio deed ons steeds meer twijfelen of we wel zouden kunnen reizen zoals we graag willen, namelijk veel off road en wildkamperen. Normaal gesproken zou dat in Iran geen probleem moeten zijn, maar we weten niet of de toegenomen spanning leidt tot antiwesterse uitingen. Uiteindelijk hebben we besloten om Iran uit te stellen en onze plannen voor volgend jaar nu te doen. Inmiddels heeft ook Iran besloten dat ze ons niet willen hebben: onze visumaanvraag die al enige tijd liep heeft als status 'rejected' gekregen; informatie wordt niet gegeven. We weten nog niet wat we daar voor volgend jaar mee aan moeten.

Maar goed, we hebben ons op zuidelijk Afrika gericht. Zo snel mogelijk een ro/ro schip gezocht. Ro/ro betekent roll on, roll off en is bedoeld voor alles wat niet in een container kan, zoals nieuwe vrachtwagens, windturbines, helicopters e.d.
Met Seabridge hadden we al eens contact gehad en die heeft ons zo snel mogelijk op een ro/ro schip naar Port Elizabeth in Zuid-Afrika geboekt. Helaas werd dit transport al snel geannuleerd wegens te weinig lading. Het volgende schip was ook snel geboekt, maar gaat door naar Australië en dat betekent dat alles wat erin wordt geladen en niet nieuw is, behandeld moet worden tegen de 'bruin gemarmerde stinkwants'. Ook het deel van de lading dat niet naar Australië gaat, moet worden behandeld, om 'cross contamination' te voorkomen. Tja, kan je doen als je een eiland bent.
Omdat is gebleken dat fumigatie niet voldoende helpt, moet er een hittebehandeling plaatsvinden, 40 minuten op 60 graden. Nou, de bus heeft in de haven van Zeebrugge gestaan tijdens de afgelopen hittegolf, dus het zal in de bus zeker wel 60 graden zijn geworden, maar ja, daar krijg je geen certificaat voor en zonder certificaat mag je het schip niet op. Dus is hij hittebehandeld tegen de bruin gemarmerde stinkwants. Dit is de little bugger, een dure want die hittebehandeling is niet gratis.

Voor we de bus naar Zeebrugge brachten hebben we nog wat aanpassingen moeten doen om alles wat normaal gesproken in kastjes en lades zit, achter slot en grendel te stoppen. Dit soort vervoer staat bekend om het risico op diefstal uit campers, al zeggen ze dat het tegenwoordig wel meevalt (vroeger werden campers soms helemaal leeggeroofd). We hebben de bus op 17 juli in de haven van Zeebrugge achtergelaten, na een soepele en vriendelijke afwikkeling door de Belgische douane en rederijkantoor. Daarna is het schip nog wel vertraagd, dus heeft hij daar tot 27 juli gestaan. Toen is hij op de Don Pasquale geladen, heeft na Zeebrugge nog Southampton en Santander aangedaan en is nu onderweg naar Port Elizabeth. Aankomst is gepland voor 18 augustus. We hebben de forwarder al gebeld in Zuid-Afrika en we kunnen de bus maandag 19 augustus van het haventerrein ophalen. We zijn heel benieuwd hoe hij de reis heeft doorstaan.

Zelf vliegen we op dinsdag 13 augustus naar Port Elizabeth met aankomst de volgende dag. We hebben dan een paar dagen in Port Elizabeth om inkopen te doen, om bij de forwarder de papieren af te geven en om een boottocht te maken om walvissen en pinguïns te zien.

Op deze blogspot houden we jullie op de hoogte van onze reis. Onze route hebben we voorlopig gepland door Zuid-Afrika via de Oost-Kaap naar Mozambique, naar Malawi, Tanzania, Zambia, Botswana, Namibië en weer terug in Zuid-Afrika, via de West-Kaap naar Port Elizabeth. Voorlopig hebben we onze terugreis gepland voor 31 januari 2020, maar met ons flexticket kunnen we nog alle kanten op.

Bouwfase

Bus in de originele staat.               

Klaar en eerste reis in Marokko, dec. 2018