Bacalar, 21 januari 2024.

Morgen gaan we Mexico uit, Belize in.

We zijn precies 2 maanden in Mexico geweest en we moeten het land uit om onze Tijdelijke Import Permit voor de VS op tijd te kunnen afmelden. Zoals eerder uitgelegd is er een handelsovereenkomst van de VS met Canada en Mexico. Hetgeen betekent dat we het hele verdragsgebied verlaten moeten hebben op het moment dat onze permit verloopt op 24 januari a.s.

We hebben daarom wat meer haast gemaakt met het laatste stuk: Yucatan. En daar hebben we geen spijt van. Zo mooi als Chiapas was, met de prachtige bergen, dorpen, stadjes, zo saai is Yucatan. Het is zo plat als een pannenkoek, landschappelijk minder interessant. Wel mooi zijn de stranden, maar heel erg druk en wij zijn niet erge strandgangers.

Maar het hoogtepunt van Yucatan zijn de Maya-sites. Palenque ligt net buiten Yucatan, maar is een heel belangrijke Maya-site. Wel wat druk, maar eenmaal binnen valt het erg mee. De grote Maya-sites op Yucatan zijn wereldberoemd. En omdat Yucatan zo toeristisch is, zijn deze beroemde sites ook erg druk, heel erg druk. Ook als je zorgt dat je voor openingstijd aanwezig bent, sta je nog in een lange lange rij. Met parkeerwachters die wel op je camper willen passen (tegen fikse betaling), dan de lange rij om binnen te komen, touringcars rijden af en aan, gidsen die constant hun diensten aanbieden, verkopers van (Chinese) Maya-beeldjes die langs alle paden zitten. Allemaal logisch, want iedereen probeert een boterham te verdienen en dat is niet altijd makkelijk in Mexico. De toegang is 10 x zoveel als een ‘normale’ Maya-site en toen wij bij Chichen Itza waren, regende het bovendien. We zijn wel in de rij gaan staan, maar ook weer uit de rij gereden. We hebben wel andere hele mooie tempels gezien, kleine sites, waar we helemaal alleen waren. En dus zijn er ook geen camperoppassers, verkopers, gidsen. Alleen wij. Dan maakt het geheel veel meer indruk.

De regen is wel een dingetje. Vanaf het moment dat we in de buurt van Yucatan kwamen begon het te regenen, niet heel veel, maar wel vaak een miezer Sinds een paar dagen stopt het nauwelijks met regenen. En het is geen regentijd, dat loopt juni t/m oktober. Ook de weersverwachting geeft niet veel hoop op droge dagen. Het voordeel is wel dat het wat minder warm is, overdag zo’n 25°.

Morgen dus Mexico uit. Vinden we dat jammer? We zijn geen overtuigde Mexico-lovers geworden. Wellicht komt het ook omdat we het gemak van reizen in de VS wat misten. Maar we hebben toch wel veel moois gezien. We zullen in ieder geval de topes (verkeersdrempels) niet missen. De bergweg door Chiapas vanuit San Cristobal de las Casas had meer dan 300 verkeersdrempels. En vergeleken bij de Mexicaans verkeersdrempels zijn de Nederlandse een rimpeltje in het wegdek.

Belize heeft het voordeel dat de voertaal Engels is, dat maakt het contact met lokale bevolking toch een stuk makkelijker.

Maar, hebben wij De Mol gezien? Wie is de Mol is in Mexico dit jaar en wij zijn in Mexico. Hebben wij De Mol gezien? Gisteren dachten wij het wel. We hebben zelfs een foto gemaakt, zie hieronder.

San Cristobal de las Casas

Bij zulke waterstations vullen wij onze watertank

Een cenote

Meer bij Bacalar

De fotograaf en de schrijver

Mexico, San Cristobal de las Casas, 10 januari 2024.

Een goed begin van het nieuwe jaar: we hebben (nog) geen lekke velg gehad!

Na de hoogte van Popocatepetl zijn we naar Oaxaca (spreek uit als Wahàca) gereden. Er is een hele mooie camping en we vonden een paar dagen rust wel lekker. Bovendien was het Oudejaarsdag toen we daar aankwamen. We kwamen weer wat bekenden tegen en maakten weer wat nieuwe bekenden, die we misschien weer ergens tegenkomen.

We rijden naar een mooie Maya-site en rijden vervolgens naar een parkeerplaatsje op een binnenplaats vlak bij het centrum van Oaxaca. Het is met een camper altijd moeilijk om een stad te bezoeken. Je staat meestal buiten het centrum en bent afhankelijk van openbaar vervoer omdat je je camper niet ergens in de stad kan parkeren (als je dat al zou willen). Zo’n parkeerplaats op een Mexicaanse binnenplaats is dan een uitkomst.

We gaan de stad in, drinken Margarita’s en Coronabiertjes op terrasjes, gaan naar een openluchtconcert en daarna een openlucht dans(salsa)avond. De mensen die dansen zijn meestal wat ouder en trekken een zeer stoïcijns gezicht. Maar er is één man, die heeft zoveel plezier. Hij is zeer Mexicaans, klein en niet echt slank. Maar hij danst! Hij draait, schudt en lacht. Hij krijgt ook applaus. Z’n danspartner kijkt zeer stoïcijns, maar kan af en toe haar lachen niet houden bij de fratsen van haar danspartner.

We lopen door Oaxaca van noord naar zuid en van oost naar west door. Leuke stad, goede vibe.

Maar we gaan weer door, naar een prachtige versteende waterval. De weg er naar toe is prachtig, door de bergen en we zijn er vroeg. Het is daardoor ook nog niet zo druk. De kerstvakantie is in Mexico nog niet afgelopen, dus het is overal nog steeds druk. Maar er zijn ook veel buitenlandse toeristen die een dagtour nemen naar deze site: Hierve el Agua. We overnachten op de parkeerplaats die ’s nachts verlaten is op ons en een andere camper na. Ook deze mensen hadden we al eerder gezien op de mooie camping bij Oaxaca.

We overnachten nogal eens op een parkeerplaats. Dat klinkt erger dan het is. Parkeerplaatsen zijn bijna altijd grind/zand ondergrond, met mooie grote bomen voor de schaduw of een prachtig uitzicht of een mooie zonsondergang. En als iedereen aan het einde van de middag vertrekt, kan je lekker buiten zitten. Bent bovendien al bij je bestemming en kan ’s morgens vroeg gaan wandelen of varen, of in de warme bron baden. Het is bovendien veiliger want er zijn altijd wel bewakers. Die geef je in de ochtend 50 pesos en iedereen blij.

Het volgende op onze lijst is de Sumiderokloof. Een prachtige canyon, heel diep uitgesleten, op sommige plaatsen tot zo’n 1000 meter. We overnachten op de mooie parkeerplaats van het haventje en de volgende ochtend zijn we de eersten voor een boottocht over de rivier door de kloof.  Daarna doen we dezelfde tocht nog een keer, maar dan met de camper, van bovenaf. Je kijkt dan naar beneden, naar de rivier, waar de rondvaartboten varen.

Het weer is zonnig en lekker warm, overdag 22-25 graden, ’s nachts koelt het behoorlijk af. We realiseren ons niet dat dit lekkere weertype alleen maar is omdat we zo hoog zitten. Eigenlijk direct vanaf de ferry die ons naar het Mexicaanse vasteland bracht zijn we omhoog gereden en al die tijd rond de 1800-2000 meter gebleven. Als we bij het verlaten van Hierve el Agua omlaag rijden en op zo’n 300-400 meter hoogte komen, dat is het opeens heel erg warm is. Midden op de dag wordt het makkelijk 35° of zelfs wat meer.

Nu in San Cristobal zitten we weer op zo’n 2100 meter hoogte en is het heerlijk koel. Ik weet het, we klagen niet, NL is òf nat òf koud.

Ons plan.

Vast staat dat we uiterlijk 24 januari het land moeten verlaten. Dat heeft niets met Mexico te maken, maar met de tijdelijke importvergunning die we vorig jaar januari hebben gekregen in de VS voor onze camper. Die is maximaal 1 jaar geldig en niet te verlengen. We zijn al enige tijd de VS uit en hebben zelfs een Mexicaans tijdelijke import vergunning (voor 10 jaar) gekregen aan de Mexicaans grens. Maar de VS heeft bepaald dat je het hele Nafta(verdrags)gebied moet hebben verlaten, binnen dat jaar waarvoor de vergunning is afgegeven. Dus ook Mexico en alleen voor die reden moeten we Mexico dus uit. We hadden bedacht dat we Belize in gaan, daar rondreizen en dan weer terug Mexico in. We hebben dan de uitrit uit Mexico, kunnen die opsturen en zijn dan weer vrij om te reizen waar we zelf willen. We zouden dan terug gaan naar Mexico en een rit door Yucatan doen en dan naar het zuiden van Mexico en Guatemala in.

Maar, zo doen we het toch niet. We hebben weer zitten plannen en besloten dat we wat meer vaart gaan maken, dingen gaan overslaan in Mexico waarvan we zeggen: mooi, maar er zijn nog veel meer mooie of mooiere plekken. We hebben wat plaatsen uitgekozen waar we echt nog graag naar toe willen en gaan dan Belize in. Vanuit Belize gaan we naar Guatemala. Het scheelt ons een flink aantal kilometers die we anders zouden moeten maken met een ronde door Belize, terug naar Mexico/Yuacatan en met een flinke omweg naar Guatemala. Voor de atlas/maps-kijkers. Ja, we zouden vanuit het zuiden van Mexico door Guatemala en Belize naar Yucatan kunnen, maar je moet vervolgens weer door Guatemala verder Centraal Amerika in. Los van het feit dat het nog steeds veel meer kilometers zijn: als je Guatemala met je buitenlandse camper/auto verlaat, mag je 90 dagen Guatemala niet meer in met je camper (dwz je krijgt geen vergunning meer voor je camper). Waarom? Tja…

Kortom, plannen, lezen, keuzes maken (want je kan niet alles zien), voorbereiden, het blijft belangrijk.

Opgravingen Monte Alban

Opgravingen Monte Alban

Opgravingen Monte Alban

Opgravingen Monte Alban

Opgravingen Monte Alban

Binnenplaats in het centrum van Oaxaca waar we een paar nachten overnacht hebben.

Hierve el Agua

Hierve el Agua

Versteende/verkalkte watervallen Hierve el Agua

Versteende/verkalkte watervallen Hierve el Agua

Versteende/verkalkte watervallen Hierve el Agua

Deze bouwsels kwamen we onderweg tegen in een dorpje, geen idee wat het is, maar zag er
interessant uit

Sumidero canyon

Beschermvrouwe van de Sumidero canyon

Was getekend

Popocatepetl, 30 december 2023.

We hebben alweer een lekke velg gehad.

De wegen in Mexico liggen vol met zogenoemde ‘topes’. Dat zijn verkeersdrempels, sommige zijn duidelijk geel geverfd met waarschuwingsborden, maar heel veel zijn smal, hoog, zwart en niet aangegeven. En ze liggen vaak om de honderd meter. Heel soms missen we er een, of moeten op het laatste moment bovenop onze remmen gaan staan. Na zo’n incident checken we de camper binnen en buiten of alles binnen nog heel is.

En zo’n keer blijkt ook dat we weer een lekke velg hebben. Het loopt er zo snel uit dat we de band moeten wisselen. Dat is iedere keer weer een flinke klus, want de reserveband ligt bovenop de auto. Dus moeten we eerst de ladder hebben en die staat tussen de fietsen en kratjes. Als we de band verwisseld hebben rijden we weer naar een bandenbedrijf. Het goede in Mexico is dat er heel veel bandenbedrijfjes zijn. Het is dezelfde velg die vorige keer is gelast. Hij wordt nu weer gelast. We leggen hem als reserveband weer bovenop de auto. Op de auto zitten nu 4 velgen/banden, die eerder geen problemen hebben gegeven. Of het door zo’n klap komt zoals het missen van een tope? We weten het niet. Laten we hopen …..

In Teotihuacan, een stad vlak bij Mexico-Stad, met prachtige oude tempels, staan we met de kerst op een camping. De dag na kerst proberen bij een garage een nieuwe velg te kopen. De man is heel behulpzaam. Samen met John rijdt hij naar een paar zaken, maar ze kunnen geen velg vinden. Uiteindelijk besluiten ze om er een binnenband in te leggen. De man is de hele dag bezig en weigert meer geld aan te nemen dan de kosten van de band en de service om het erom te leggen, bij elkaar 400 pesos, dat is € 22. Daar is hij wel de hele dag voor bezig geweest, incl. de band.

Mexicanen zijn vriendelijk en behulpzaam, behalve als ze een uniform aan hebben. Mexicanen in uniform zijn onhebbelijk, en als ze vriendelijk zijn proberen ze geld uit je te persen. Maar als je iemand op straat iets probeert te vragen (met vertaalapp) zijn ze altijd vriendelijk, proberen je te helpen, goedlachs. Zo jammer dat je niet een gewoon praatje kan maken. Dat vonden we in de USA zo leuk. Amerikanen zijn natuurlijk erg praatgraag en misschien zijn Mexicanen dat ook wel, maar wij kunnen daar niet aan deelnemen. Dat missen we wel. Misschien toch weer een paar weken naar een taalschool gaan, zodat het taalprobleem iets minder wordt. Maar ook dan is je spraakniveau in het Spaans beperkt.

We rijden naar een gebied met warme baden. Het is druk met Mexicaanse toeristen, die houden wel van een feestje en kersttijd is daar de uitgelezen gelegenheid voor. Overal lichtjes, vlaggetjes, en vooral, overal kerstrozen. Zijn ze hier gek op. De warme baden liggen prachtig tegen een berghelling bij een warme rivier.

Daarna gaan we de chaos van Mexico-Stad in. Eerst naar Teotihuacan, prachtige site, zie de foto’s. Daarna gaan we verder Mexico-Stad in, we staan 2 nachten in de buurt van het Antropologisch Museum. Een prachtige collectie in een mooi ruim gebouw. We komen nog bekenden tegen, een Zwitsers stel die een sabbatical hebben genomen. We brengen gezamenlijk de avond door met glühwein, tequilla, mezcal en gin en tonic.

En daarna de chaos om Mexico-Stad weer uit. Het is een stad van 20 miljoen inwoners. Iedereen perst zich tussen andere auto’s door. Brommertjes vliegen overal tussendoor. Het is totale chaos. Je staat de helft van de tijd in een file. We zijn heel blij als het eindelijk wat meer buiten de stad komen en het wat rustiger wordt.

Als we Mexico-Stad uitrijden zien we ons volgende doel al liggen, de 2 vulkanen Popocatepetl (5393 m) en Iztaccihuatl (5230 m). De Popocatepetl heeft de klassieke vulkaanvorm en wordt ook de rokende berg genoemd. Opeens komen er kleine wolkjes uit de Popocatepetl. Wij rijden de bergen in en de rookwolken uit de Popocatepetl worden steeds groter. De weg is verderop afgesloten na een grotere uitbarsting van de vulkaan in mei van dit jaar. We besluiten op de parkeerplaats te blijven staan bij het bezoekerscentrum. We wandelen wat in de omgeving. Het is prachtig weer, maar we zitten op een hoogte van 3678 meter en om 9.00 uur ’s avonds is het nog maar 1,5°C. We leggen extra dekens op bed en houden de kachel ’s nachts op een lage stand aan. Met de kerstlichtjes aan en de Top2000 op de radio zitten we hier volop in de eindejaarssfeer.

WE WENSEN JULLIE ALLEMAAL EEN HEEL GOED EN GEZOND 2024.

De grindweg naar beneden

Teotihuacan

Teotihuacan

Teotihuacan

Teotihuacan

Antropologisch museum Mexico-Stad

Antropologisch museum Mexico-Stad

Antropologisch museum Mexico-Stad

Antropologisch museum Mexico-Stad

Antropologisch museum Mexico-Stad

Antropologisch museum Mexico-Stad

Iztaccihuatl vulkaan

Popocatepetl, de rokende berg

Was getekend