Argentinië, Cafayate, 30 oktober 2024.

We zijn sinds 18 oktober in Argentinië, zie hieronder de foto's

Meteen in de grensplaats vinden we deze muurschildering

Grens Bolivia - Argentinië, wat verdekt genomen, want er werd gelijk een waarschuwende vinger opgestoken

Ushuaia is ook onze bestemming, de zuidelijkste stad, op het eiland Vuurland. Duurt nog even voor we er zijn. We zullen niet de hele route door Argentinië rijden, we switchen naar Chili om een flink deel van de Ruta Austral te rijden.

In Argentinië volgen we voor een groot deel de Ruta 40, de 'beroemde' Cuarenta. Hier nog onverhard, ruim 600 km zuidelijker is hij wel verhard.

Een grote muurschildering refererend aan 2 mei 1982: de Falklandoorlog

Ook een muurschildering over de Falklandoorlog

Het prachtige landschap van de Ruta 40

Valle de la Luna in de provincie JuJuy in het noorden van Argentinië

Valle de la Luna

Onderweg langs de prachtige Ruta 40

Alpaca's onderweg

Alpaca met een soort rokje?

Weer een prachtig overnachtingsplekje

We kruisen de Tropic of Capricorn, de Steenbokskeerkring. De Kreeftskeerking hebben we gekruist toen we van Baja California (schiereiland Mexico) overstaken naar het vasteland van Mexico, op 12 december vorig jaar. Bijna een jaar tussen de keerkringen geweest.

De Ruta 40 blijft verbazen.

We gaan een stukje de Ruta 40 af, naar Salinas Grande, een zoutvlakte waar ook zout wordt gewonnen en lithium voor batterijen. De zoutvlakte is wel erg klein vergeleken met de Salar de Uyuni in Bolivia (zie enige blogs terug).

Opeens rent er heel hard een soort struisvogel over de weg. We hebben er eerder één gezien, maar dat ging te snel om te kunnen fotograferen. Het is de Nandoe, hij is wel iets kleiner dan de struisvogel en wat grijzer. Maar hij loopt ook heel erg hard.

Er landde een fikse uil voor onze voeten. Pas op de foto zagen we dat hij links maar een half pootje heeft.

In de buurt van Humahuarca, even van de Ruta 40 af.

Wer terug op de Ruta 40

Een straat in het dorpje Susques

Waar ook dit prachtige kerkje staat.

Het prachtige kerkje van Susques, gebouwd in 1598.

Een muurschildering in het kerkje. Het houten plafonnetje lijkt vol gaten te zitten, maar het is cactushout. Veel van deze kerkjes, die we ook in eerder blogs hebben laten zien, zijn gebouwd met cactushout voor de dragende delen. 

Op deze foto van een oude cactus kan je goed zien hoe het hout van het binnenste deel van de cactus tevoorschijn komt.

Het is lente en ook de cactussen beginnen te bloeien

Aan het einde van een nogal heftig stuk van de Ruta 40 ligt dit viaduct. Het is een treinviaduct. Nu alleen nog maar in gebruik voor de toeristentrein. Eén keer per dag kan je een ritje maken.

En verder gaat de Ruta

Lijkt of die rotsen ieder moment naar beneden kunnen rollen

Hoe gaan we verder, welke route, wat is er onderweg te zien, hoe is de weg, plannen, plannen, plannen

Lama

Een zandbad is blijkbaar lekker. Eén lama begon in het zand te rollen en langzaam stonden ook de andere lama's op om de eerste na te doen: lekker rollen in het zand.

De Cuarenta

We zijn in een wijngebied....

Spot het verschil.
Degene die het eerste het juiste antwoord mailt
krijgt zo'n lekkere Argentijnse of Chileense wijn (tzt).

 Bolivia, Tupiza, 18 oktober 2024.

We doen het blog deze keer iets anders, de tekst staat onder de foto. 

Vanuit San Pedro de Atacama (Chili), onze vorige bloglocatie, zijn we de Laguna (Meren) route in Bolivia gaan rijden. Dus Chili weer uit en Bolivia weer in, via een hoge grensovergang op 4400 meter. We hebben 4 dagen off-road gereden, 220 km. Door de conditie van de weg gaat het heel langzaam, maar heel mooi. Kijk zelf hieronder.

Begin van de Lagunaroute in het zuidwesten van Bolivia, net na de grens met Chili. De bergen lijken niet zo hoog, maar we rijden hier al op 4400 tot 4900 meter.

Vanuit Pedro de Atacama boeken veel toeristen een tour met een Toyota Landcruiser. Deze rijden veel harder omdat ze geen rekening hoeven te houden met een 'huisje' op hun rug. We worden vooral in het begin veel ingehaald door deze Landcruisers. Verderop kiezen wij een andere route dan deze tourgroepen. 

Langzaam rijden geeft je ook de gelegenheid om te genieten van het ongelooflijk mooie landschap.

Het eerste meer op onze route: Laguna Blanca

Vlak ernaast ligt het volgende meer: Laguna Verder (het groene meer)

Een mooi overnachtingsplekje, beschut tegen de wind, want in de loop van de dag gaat het altijd hard waaien.

En het wordt heel koud 's nachts op deze hoogte. We moeten de afvalwatertank wel openzetten anders bevriest de afsluiter.

Het volgende meer op onze route: Laguna Colorada. En flamingo's, altijd weer flamingo's. Wij kunnen er geen genoeg van krijgen, dus ze verschijnen nogal eens op deze postings

Laguna Colorada. Het is zo rood door een algensoort in het water. De meren in deze hele regio zijn zoutmeren. In de droge tijd droogt een deel van het ondiepe meer op en vormt dan zouteilanden.

   

Soms een dreigende lucht, maar regenen doet het zelden.

En door gaat de reis door het prachtige landschap naar een volgend meer.

Vicuna's

In sommige delen van de woestijn zijn door de windgevormde rotsen.

Vizcacha's, ongeveer zo groot als een konijn, maar als soort een muis, ook wel Peruaanse haasmuis genoemd.

Aan het einde van de Lagunaroute ligt de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld. Ooit een zoutmeer maar lang geleden al opgedroogd.
We hebben 3 dagen over de zoutvlakte gereden, heel bijzonder.

In het zoutmeer lagen ooit rotseilanden. Die liggen er nog steeds, begroeid met menshoge cactussen.

Een overnachtingsplekje vinden we het mooist midden op de zoutvlakte. Er lopen wel sporen over de zoutvlakte (vooral van de tourgroepen die met Landcruiser of een gewone bus over de zoutvlakte rijden). We zochten vooral een plekje ver van de sporen. Door de reflectie met een bijna volle maan is er 's nachts een heel bijzondere sfeer.

De Dakar-rally is een paar keer in Zuid-Amerika gehouden en door Bolivia gekomen met een traject over de Salar de Uyuni.

Met z'n drieën op de zoutvlakte.

Maar over een zoutvlakte rijden is niet goed voor je auto. Daarom hebben we hem laten wassen, vooral de onderkant, maar de bovenkant kon ook wel een wasbeurtje gebruiken. De volgende dag hebben we de onderkant nog een keer laten schoonspuiten, om zeker te zijn dat al het zout eraf is. Onderweg naar onze volgende bestemming, begon het te regenen, dus dat was de derde keer dat hij schoon gewassen werd aan de onderkant.

Ooit was Uyuni een belangrijk spoorwegknooppunt, vooral voor vervoer van ertsen uit de mijnen, zoals koper, tin, zilver en goud. Nadat de exploitatie van de mijnen werd gestopt rond de jaren veertig van de vorige eeuw, bleef het treinmaterieel achter. Nu wordt het Cementerio de Trenes genoemd.

Een sundowner op de zoutvlakte met een biertje en een pisco sour.