Chili, Santiago, 21 november 2024.

We zijn weer terug in Santiago na ons uitstapje naar het Polynesische eiland Rapa Nui, ofwel Paaseiland.

Zo genoemd omdat Jacob Roggeveen dit eiland ‘ontdekte’ met Pasen in 1722. ‘Ontdekt’ geldt alleen voor de westerse wereld, want het eiland was allang bewoond en bekend. Het ligt in de Stille Oceaan; het deel van de oceaan waarin het ligt wordt ook wel Stille Zuidzee genoemd. Paaseiland hoort bij Chili, maar ligt een afstand van ruim 3500 km vanaf de Chileense kust, 5 uur vliegen.

De enige manier om op Paaseiland te vliegen is met LATAM vanaf Santiago. En omdat we nu toch in Santiago waren en we niet verwachten zo snel nog een keer in de buurt te komen wilden we van de gelegenheid gebruik maken. Dus vrij laat  nog een vlucht en accommodatie geboekt.

De Polynesische driehoek wordt gevormd door Hawaï in het noorden, Tahiti in het westen en Paaseiland in het oosten. Hoelang het al is bewoond is niet helemaal bekend, maar ergens rond het jaar 1000 hebben Polynesische stammen zich op het eiland gevestigd.

Het eiland is ontstaan door 3 vulkanen, die nu op de hoeken van het driehoekigvormige eiland liggen. Overal liggen lavastenen, klein en groot. Paaseiland is vooral bekend door de moai, de grote (lava)stenen beelden, waarvan het nog steeds niet helemaal duidelijk is wat ze betekenen. Nadat enkele zeevarende naties het eiland hadden aangedaan, vestigden  Spaanse en Chileens missionarissen er zich. Na enige tijd kwamen ook Peruanen, destijds was Peru een kolonie van Spanje, om slaven te halen op het eiland. De missionarissen brachten westerse ziekten mee, zoals verkoudheid en griep. De bevolking was nooit eerder aan deze virussen blootgesteld en velen overleden hieraan. Peruanen namen veel oorspronkelijke bewoners mee als slaven. Op een gegeven moment was de bevolking bijna uitgeroeid, er waren nog 111 mensen over. Hierdoor is veel van de orale overlevering van de culturele geschiedenis en daarmee veel van de betekenis van de beelden verdwenen.  De inheemse bevolking is daarna wel weer toegenomen tot een geschatte 4.000 mensen nu.

De eerste zeevaarders hebben geen opmerkingen nagelaten over de beelden op Paaseiland. Bij de komst van de missionarissen is er wel verslag gedaan: alle beelden liggen om. Er zijn nooit meer rechtopstaande beelden gevonden. Het vermoeden is dat dit is gedaan door strijdende partijen op het eiland vóór de komst van westerse zeeschepen. Waarom is onduidelijk, onderlinge strijd ligt het meest voor de hand. De beelden die nu rechtop staan zijn gerestaureerd en weer teruggeplaatst op de platforms.

Ook bij de steengroeve waar de beelden werden gemaakt, liggen veel beelden. Hiervan is het vermoeden dat dit is gebeurd bij het vervoer van de steengroeve naar de plek op het platform bij het betreffende dorp. Het kwetsbaarste moment van een moai was het vervoer, dat met menskracht van de steengroeve naar het dorp moest gebeuren. De moai moesten de voorouders voorstellen. Pas als ze op het platform werden geplaatst, dan pas werden ook de ogen geplaatst en hadden ze ‘mana’, de geest van de voorouder. Ze werden altijd voor de kust geplaatst met de rug naar de zee en het gezicht naar het dorp. Zodat je ’s morgens als je je huisje uitkwam als eerste de strenge aanblik van je voorouders zag.

De platforms waarop de moai stonden, werden hoog opgebouwd uit lavastenen. Ook oude moai, waarvan de kracht in de loop van generaties was afgenomen of verdwenen, werden ook gebruikt om het platform op te vullen. 

We hebben een hele mooie week gehad en dan op de terugvlucht ook nog een upgrade naar businessclass. Maar we zijn ook weer blij om terug te zijn in onze eigen casa rodante, onze camper.

De prijsvraag uit de vorige blog is een paar keer geraden, de eerste was Peter. Samen met Sandra zijn ze op weg om een hele doos wijn te winnen. Maar anderen die het goed hadden krijgen een troostprijs: een fles wijn. Het kan dus altijd lonen om mee te doen met onze prijsvragen.

Deze keer: hoeveel kilometers hebben wij met de camper gereden sinds we januari 2023 aankwamen in Brunswick? Degene die er het dichtstbij is krijgt de fles wijn. 

Onze cabana

De enige moai met ogen, teruggeplaatst bij renovatie

Traditioneel huis

Een onvoltooid beeld in de steengroeve

Ook een traditioneel huis, bestand tegen de vaak harde wind op het eiland

Krater van één van de drie vulkanen

Zonsondergang

Ondergang van de volle maan 's morgens vroeg

 

Chili, Santiago, 11 november 2024.

We zijn weer terug in Chili. We zullen de komende maanden een aantal keren de grens tussen Chili en Argentinië oversteken. We zijn nu zelfs even in Santiago, terwijl we geen fan zijn om grote steden te bezoeken met een camper. Maar we hadden 2 nieuwe achterbanden nodig. Geen problemen met de banden, gewoon aan het verslijten. Niet zo gek met al die gravel en wasbordwegen die we de laatste maanden hebben gereden. En Santiago is voorlopig de laatste grote stad voor we verder naar het zuiden gaan, dus makkelijker om de juiste banden te scoren. We kiezen een camping uit en doen nog even boodschappen. En dan komen we opeens bekenden tegen, een Zwitsers stel die we eerder in Honduras en daarna in Panama zijn tegengekomen. Ze blijken naar dezelfde camping te gaan. En als we op de camping aankomen staan daar ook nog weer andere bekenden, een Amerikaanse familie met 3 kinderen (pubers) en 2 katten, die we eerder in Quito, Cusco en Salta en nu hier zijn tegengekomen. De wereld is toch erg klein. De volgende dag voegt zich nog een Amerikaanse familie erbij, die we ook al 2 x eerder zijn tegengekomen. Verder is er niemand op de camping. Maar het is wel gezellig om zo casual te kletsen.

De prijsvraag van vorige keer is gewonnen door Sandra, die zag dat onze Starlink weer op het dak zat, ze was niet de enige die het zag, maar wel de eerste. De fles wijn is voor haar.

De Starlink zit dus weer op het dak. We hebben de Starlink gekocht in de VS vorig jaar juni, vlak voordat we naar Canada gingen. We hebben hem met veel plezier in heel Noord- en Midden-Amerika gebruikt. Maar toen we hem in Zuid-Amerika wilden gaan gebruiken, kon dat niet meer omdat dit een ander continent is en dan moet je een ander abonnement hebben. We hebben het oude abonnement losgekoppeld, maar het nieuwe abonnement voor Zuid-Amerika lukte iedere keer niet. De helpdesk was altijd snel in support, maar gaven vreemde adviezen, die ze later zelf ook niet meer begrepen. Uiteindelijk moesten we een maand wachten. Toen weer opnieuw geprobeerd, maar we konden niet een nieuw adres in Zuid-Amerika invoeren. De helpdesk had uiteindelijk de oplossing: neem een mondiaal abonnement, dan moet het lukken. Ja dank je, € 400 per maand. Dat dus maar niet gedaan. Sindsdien reden wij met een Starlink in de doos rond. En kopen we simkaartjes, naast de e-sim die we hebben. Maar je hebt dan toch alleen internet als je in de buurt van een stad of dorp zit.

Overigens hebben veel stadjes en dorpen in Argentinië gratis internet voor de inwoners. Niet in huis, maar gewoon een centrale router. Je moet dus wel buiten zijn en meestal alleen in het stadscentrum. Maar toch, een mooie voorziening.

In Salta kwamen we weer oude bekenden tegen: de bovengenoemde familie met 3 kinderen en 2 katten. Toevallig hadden we het over de Starlink en we meldden dat wij er één in de doos hebben, die er nooit uitkomt. Nou, hij wilde ons graag helpen. John was aanvankelijk niet heel enthousiast, want de vorige keren had alleen maar tot stress geleid en daarom waren we er niet mee verder gegaan. Maar even kijken kan geen kwaad. Deze man, Dan, is IT-deskundige met een eigen bedrijf (digital nomad). Het lukte op John zijn computer nog steeds niet, dus wilde hij het op zijn telefoon proberen en poef… we hadden weer internet via de Starlink. Ook nu in Chili doet hij het gewoon. John zijn computer schijnt dus het probleem te zijn geweest, die niet de connectie met een deel van de Starlink-website wilde maken. Hoe dan ook, de Starlink doet het weer.

Het weer is nog steeds heerlijk, zeker nu we niet meer zo hoog zitten. Nadat we overnacht hadden onder het viaduct (zie foto blog 30/10), zijn we 3000 meter omlaag gereden en zaten we opeens op een hoogte van 1000-1500 meter. Dan is het opeens ook veel warmer, voorjaarsachtig, dat is het hier nu ook.

In de shoppingmalls is het al volop Kerst: kerstversiering, kerstmannen en kerstliedjes in de supermarkt. In NL komt Sinterklaas bijna weer aan.

Weer een prijsvraag, weer voor een fles wijn: wat is de volgende stap/bestemming op onze reis door Zuid-Amerika? Een hele bijzondere vinden wij.

We zijn een dagje blijven staan aan dit
prachtige meer

Skigebied in Argentinië, vlakbij de grens met Chili

Een mooi plekje voor de nacht, wat beschut
voor de harde wind

Deze en de volgende foto's zijn allemaal
onderweg van Argentinië naar Chili

Weer een mooi plekje voor de nacht.

Vlakbij de camping werden er opeen paarden
van de berg omlaag gejaagd door 4 gaucho's

Het leek opeens een echte rodeo bij de camping

Op de camping bij Santiago, met de oude
 bekenden.