Argentinië, Ushuaia, 5 januari 2025
We zijn in Ushuaia, het einde van de Panamericana. Wat nu
verder? Maar eerst nog even een terugblik op de afgelopen weken. We hebben wat
vertraging opgelopen door een storm die door Patagonië ging, erger dan de
normale harde wind die bijna altijd in Patagonië waait.
We zijn de Austral, highway 7, gereden de enige weg door het nog smallere
zuidelijke deel van Chili. Maar deze weg loopt dood in Villa O’Higgins, je kan
dan nergens meer naar toe. Zover zijn we niet gegaan, we hebben de zuidelijkste
grensovergang op de Austral naar Argentinië genomen en daar weer Ruta 40 opgepakt.
We zijn nou tig keer de grens tussen Chili en Argentinië
overgegaan. Je moet vaak wel, want soms kan je in Chili niet verder, soms in
Argentinië niet. Maar de grensovergang is vaak lastig, soms gaat het heel soepel en soms doen ze
heel moeilijk. Vooral Chili in vanuit Argentinië, doen de Chilenen heel
moeilijk. Je mag geen groente en fruit meenemen en geen dierlijke producten, ze
vragen vooral naar honing, altijd weer. Dat geldt voor beide zijden van de
grens, maar de Chilenen inspecteren je camper echt, trekken elk laatje open en
je koelkast om alles te inspecteren. Het blijft natuurlijk onzin, want je kunt
zo’n camper nooit helemaal doorzoeken. Wij hebben altijd wel iets over dat niet
mag en verstoppen dat, bijv eieren, salami, sla. We eten het toch zelf op. Maar
we hebben ook meegemaakt dat we iets toch maar inleveren, een tomaat en 2
eieren en een rest sla. De collega pakte de tomaat gelijk mee en vroeg of we er
niet nog een hadden…
De Chilenen hebben geen positieve naam in Zuid-Amerika, er
zijn scheldwoorden die aan Chilenen refereren. Met Argentinië hebben ze
grensoorlogen gevoerd en het dispuut over de grens van Patagonië is pas in 1930
opgelost. Maar wat de Argentijnen de Chilenen nooit vergeven is dat ze tijdens
de Falklandoorlog in 1982 de kant van Groot Brittannië hebben gekozen, Pinochet en
Thatcher, close allies. De Falklands mag je trouwens nooit zeggen in Argentinië,
het zijn Las Islas Malvinas en ze vinden dat ze van Argentinië moeten zijn
volgens oude overeenkomsten. Er staan vaak officiële borden langs de
weg met die boodschap.
We gaan naar een paar prachtige plekken in Argentinië en
gaan dan Chili weer in. We rijden naar Punta Arenas en steken daar met de ferry
de Straat van Magelhaen over naar Vuurland (Tierra del Fuego). Het is prachtig weer, maar ’s
nachts slaat het plotseling om, regen, storm en zelfs onweer, terwijl ik net
gelezen had dat onweer niet voorkomt in het zuiden van Zuid-Amerika. We staan op
een uitstekende rots, met alleen maar vlakte om ons heen. We maken een paar
niet zo fijne uurtjes door, maar dan is het ook opeens over.
’s Morgens hebben we dikke mist en heeft het niet zoveel zin
om een mooie omweg door Vuurland te maken, dus gaan we richting Ushuaia en daarmee Argentinië weer in. Het blijft de hele
dag mistig en ook de volgende dag nog. We komen in een mistig, regenachtig
Ushuaia aan op Oudejaarsdag. We staan stil bij de poort Ushuaia in en vinden
het nog een heel memorabel moment: van Alaska naar Ushuaia, het zuidelijkste
puntje van Zuid-Amerika, dat over de weg is te bereiken.
 |
| 10 juli 2023, het begin van onze Panamericana |
 |
31 december 2024, het einde van
onze Panamericana |
Hoe nu verder? Wat zijn onze plannen? We gaan met deze boot
de MV Ushuaia, een reis naar Antarctica maken. A.s. woensdagmiddag (8/1) inschepen, door het Beaglekanaal, dan 2 dagen de Drake Passage varen naar de zuidelijke Shetlandeilanden
en het schiereiland van Antarctica. Daar zijn we 5 dagen en gaan elke dag aan
land met een zodiac, als het weer het toelaat(!) en dan weer 2 dagen terug over
de Drake Passage en door het Beagle kanaal terug naar Ushuaia (18/1). We hebben een
last-minute deal kunnen maken met een touroperator. Het is een vrij kleine
boot, met 88 passagiers en 40 bemanningsleden. Met name de Drake Passage kan zeer onstuimig zijn, zeeziekte hoort erbij zeggen ze...
De Antarcticareizen zijn streng
gereguleerd. Er mogen nooit meer dan 100 mensen tegelijk aan land zijn en
alleen op een paar eilanden en het puntje van het schiereiland. De rest van Antarctica
is off-limits voor toeristische doeleinden.
We hebben aan boord geen toegang tot wifi, dus ons volgende blog zullen we pas ca. 20 januari posten.
En daarna? We gaan in ieder geval langs de oostkant van Argentinië naar het noorden rijden, hopelijk wat warmer weer en minder stormachtig.
Hieronder nog wat foto's van de afgelopen weken.
 |
Cueva de las Manos, een grot met rots-
tekeningen uit verschillende
periodes van 9.000 jaar geleden tot
ca. 1000 jaar geleden;
een hele mooie UNESCO-site |
 |
| Mount Fitz Roy op de grens van Chili en Argentinië |
 |
| Een bushokje op de pampa van Patagonië |
 |
| Glaciar Perito Moreno |
 |
Persoonlijke monumentjes, er staan er
heel veel langs de wegen |
 |
Guanaco's. Ze lijken op de vicuna's zoals in
Bolivia, maar zijn wat groter en ruigere vacht |
 |
| Torres del Paine bergmassief |
 |
De ferry over de Straat van Magelhaen
naar Vuurland |
 |
| Dolfijnen vlak onder de kust |
 |
| De MV Ushuaia voor onze Antarcticareis |
