Denemarken, 23 augustus 2020
We zijn Denemarken zomaar binnengekomen. De boot af, nog even gestopt door een militair, die voor de auto sprong. Hij was uiterst vriendelijk, vroeg onze paspoorten, keek van de foto op ons paspoort naar ons en het was in orde. We droegen op dat moment allebei een mondkapje zoals verplicht in en rond de ferry. Blijkbaar lijken we dan toch nog op onze paspoortfoto.
Het was wat idioot om zo de boot af te rijden en Denemarken in te mogen, zonder restricties. Ik was helemaal bereid de strijd aan te gaan, we hadden nu niets te verliezen, behalve wat tijd. Vorige keer konden we niet te moeilijk doen, want wie weet mag je dan Denemarken helemaal niet meer in. Dus gewoon mogen doorrijden was een beetje een anticlimax.
We dachten er gebruik van te maken, door nog even in Denemarken te blijven hangen. We zijn daarom naar een strand gereden, waar je over een lengte van 50 km. door het zand mag rijden. Maar de regen en harde wind deden ons besluiten om Denemarken toch maar snel achter ons te laten. Als we nu ergens géén behoefte aan hebben is het regen en wind. Het was overigens wel opvallend warm vonden wij, wel 20 graden.
De bootreis was ook weer een belevenis. We hadden er niet aan gedacht dat de storm in Ierland, niet beperkt is tot Ierland, maar over de hele Noord-Atlantische Oceaan gaat. De ferry ging heftig heen en weer en op en neer. Onze hut zat helemaal in het begin van de boot, net voorbij de boeg. We hadden gelukkig geen last van misselijkheid, maar er was weinig volk in de bar en het restaurant. En ’s nachts kraakt en knalt het overal. Dat zijn de schotten van de hutten. Wat spullen die we op een tafeltje hadden staan kletterden midden in de nacht op de grond.
In de nacht kwamen we op de Faröereilanden aan. Eigenlijk voor een stop van een half uur om mensen eruit en erop te laten. Maar door de storm is de ferry 3 uur in de haven blijven liggen. Toen pas kon ik slapen omdat het opeens zo rustig was. Daarna was de zee nog wel ruw en flinke golven, maar niet meer zo erg als het eerste deel. De ferry heeft de verloren tijd niet meer goed kunnen maken, en dus kwamen we een paar uur te laat in Hirtshals aan.
We waren wel blij weer vaste grond onder de voeten te hebben.
We gaan wel nog opwarmen in Zuid-Frankrijk, daar zullen we geen blog van bijhouden, maar eerst gaan we even naar huis. Bedankt voor het lezen, tot de volgende keer.
