Zweden, Vilhelmina, zondag 31 juli 2022.
We komen steeds zuidelijker in Zweden, zijn nu ongeveer halverwege het
land. We zijn ook de poolcirkel weer gepasseerd en zijn dus nu uit het arctisch
gebied, weer in de zogenoemde gematigde zone. En, zoals ik vorige keer al
schreef dat de weersverwachting beter is, is het prachtig weer. Vandaag zelfs
strak blauw en zo’n 20-22 graden.
We zoeken iedere dag een mooi plekje voor de nacht. En vaak is dat
prachtig. We hebben langs een snelstromende rivier gestaan, net in de bocht
waardoor je zo over de rivier keek. ’s Avonds een vuurtje gemaakt. Wel veel
muggen; we smeren dus en dragen af toe een idioot hoedje om te voorkomen dat ze
in je haar gaan zitten.
Of, zoals afgelopen nacht, aan een prachtig meer, weer met een
vuurplaats en bankjes erom. We hebben een aantal dagen over gravel/grindwegen
gereden en over smallere wegen dan de hoofdwegen en dan is het heel rustig.
Nauwelijks andere campers.
We gaan nu de Wildernessroute rijden. Dat is een toeristische route en,
inderdaad, dan zijn er veel toeristen. Ongeveer ¼ van de auto’s zijn campers,
veel Zweden, veel Duitsers en veel Nederlanders.
Zweden en Noren rijden meestal in heel erg grote campers. We staan nu
weer aan een meer, maar staan niet meer alleen.
Is Zweden veel anders dan Noorwegen, vroeg iemand. Landschappelijk is
het zeker anders. In Noorwegen hebben we voornamelijk langs de kust gereden en
in het noorden van Noorwegen is de kust ook nooit ver weg. De kust is vrijwel
altijd ruig, rotsig, hoge rotswanden.
Zweden, in ieder geval het deel dat wij nu hebben gereden, is vooral
bos, meren, rivieren. Veel lieflijker landschap, maar ook wat minder
afwisselend. Maar zo mooi dat het ook niet verveelt.
We hebben ook nog een rit gemaakt naar het NP Stora Sjöfallet, naar het westen,
dichtbij de grens met Noorwegen, en dat is weer veel hoger, ruiger. Kortom,
genoeg te zien.
Morgen beginnen we met de Wildernessroute, daarover meer volgend keer.
