Jasper, vrijdag 25 augustus 2023
Na Fairbanks zijn we Alaska uitgereden, weer via Tok, want
dat is de enige weg Alaska in of uit. We zijn weer in Canada met af en toe een uitstapje naar de panhandle van Alaska We hoorden van een Belgisch stel die
met 2 kinderen rondreizen, dat in Haines er veel grizzlyberen zijn op dit
moment, die de zalm uit de rivier plukken. Haines is weer een stukje Alaska,
dat niet over de weg is verbonden met de rest van Alaska. Nou, de grizzly’s
voerden een hele show op. We stonden geparkeerd, wachtend op de beren en daar
kwam ma-beer met de kleintjes. Over de fish weir (een soort dam waar de zalm op
bepaalde punten door kan), kwamen ze aangewaggeld. Af en toe een zalm uit het
water halen en aan de kleintjes geven. Ze liepen over de weg en langs de oever
van de rivier, waar eerder nog vissers hadden gestaan. Dat rook ze
waarschijnlijk nog. Kortom, een hele show. De dag erna zijn we nog een keer
gaan kijken en weer een zelfde soort grizzly-show.
Met de ferry naar Skagway, een plek waar veel cruiseschepen
aanleggen. Er lagen er 4 in de haven, 2 van de Holland Amerika Lijn (HAL). Een
vreemde drukke toeristische plek met zoveel cruisegangers.
Weer terug Canada in en de weg naar beneden genomen. Toch
nog een keertje de USA om in Hyder te kijken of er beren bij de Salmon Fish
Creek zijn en door Hyder naar de Salmon Glacier We zijn daar eerder geweest
maar hadden nu stralend weer. We zijn de nacht bij de gletsjer blijven staan, met
een prachtige zonsopgang.
De weg is lang naar de zuidelijkere nationale parken van
Canada. Onderweg staan we vaak op de prachtigste plekjes, aan een rivier of aan
een meertje. Net als we het daar ’s middags over hebben: wat vinden wij toch
altijd mooie overnachtingsplekjes, lukt het helemaal niet. We kiezen een mooi
plekje op iOverlander, maar kunnen het helemaal niet vinden. Soms gebeurt dat.
We rijden 10 km terug, want daar is ook nog een plek beschreven. Maar die ligt
pal aan de weg, bij een brug, die rammelt bij elke auto die erover rijdt. Het
voelt ook niet als een lekkere plek. Nou, 3e optie: een park in het
plaatsje waar we dicht bij zijn, McBride. Maar die plek blijkt helemaal niet in
een park te zijn, maar op een groot grasveld midden in het dorp, naast de
brandweerkazerne. Het wordt al laat en we besluiten
een rustig plekje te zoeken aan de rand van het dorp, niet voor iemands oprit,
aan de rand van een bos. Gelijk naar achteren, de camper in,
verduisteringsgordijnen dicht.
Maar een half uur later wordt er op de deur geklopt:
politie. Hij is door verschillende buurtbewoners gebeld dat wij hier stonden.
We leggen het uit, dat we geen goede plek konden vinden, en ook niet weten waar
we nu anders zouden moeten staan voor een nachtje etc. etc. Hij begrijpt het,
zegt dat we mogen blijven staan en de buurtbewoners zal bellen (dat het niets
engs is, maar onschuldige Nederlandse bejaarden).
We rijden naar Jasper National Park en zoeken een plek op
een camping. In een National Park moet je altijd op een camping staan, je mag
niet ‘wild kamperen’. Je hebt campings waarvoor je kunt reserveren, dat moet je
meestal 4 maanden van tevoren doen. Maar je hebt ook een paar campings die
first-come-first-served zijn. Dan is het wie het eerst komt, die het eerst
maalt. Je moet dat wel vroeg op de dag je plaats claimen en betalen (door
middel van een envelop die je invult met geld in een box).
We raken in gesprek met een Nederlands-Canadees stel, naar
Canada geëmigreerd toen de kinderen klein waren. Ze zijn in Canada nog nooit eerder een
Nederlandse auto tegengekomen, dus ze moesten even komen kijken. De man blijkt uit
Den Haag te komen en al pratend vertelt hij waar hij is opgegroeid. Dat is dus dezelfde
straat als mijn opa en oma woonden. De wereld blijft klein, waar je ook naar
toe reist.
We lunchen en gaan daarna met de camper naar Lake Maligne
(Mahleen uitgesproken). Als we weggaan van een camping laten we altijd een
stoel achter op de campingplaats, met een steen erin omdat hij anders omwaait.
Maligne Lake is mooi, maar heel erg druk, het is ook nog wel
piekseizoen.
We komen terug op de camping, die inmiddels vol is. We rijden
naar onze plaats op de camping en je raadt het al: plek ingenomen, de
betaalstrook op het paaltje weg en de stoel verdwenen. Ook dit hebben we nog
nooit eerder meegemaakt. De buurman komt erbij om te bevestigen dat wij er
eerder die dag al stonden. Hij zegt ook dat de andere buurvrouw de stoel heeft
meegenomen. De mensen die op onze plek staan zeggen dat zij ook een plek hadden
betaald, maar daar staat nu iemand anders. Wij moeten het maar oplossen met de
mensen die op haar plek staan. Ik bied nog aan om de campingplek te delen, het
is groot genoeg, maar dat wil ze niet. Na enige tijd komt haar vriend erbij
die een stuk aardiger is en ze vertrekken (in 2 auto’s met 2 honden, ze slapen
in de auto….). Ondertussen ben ik naar de andere buurvrouw gegaan, een jong stel in een camperbusje. Ze zegt dat ze dacht dat de stoel was
achtergelaten. Ja hoor, midden op het oprijpad van de campingplek en met een
grote steen erin.
Wat een gedoe, nog nooit meegemaakt.
Maar goed, we zijn in de Rockies, maar zien ze nauwelijks,
al lijkt het op de foto’s veel beter. Ik zie op de foto’s pas wat ik in
werkelijkheid niet heb gezien. Om het geheim van de fotograaf een beetje te
onthullen, hebben we van één foto een bewerkte en onbewerkte versie toegevoegd.
Het heeft een hele nacht geregend en nu zijn de Rockies weer
goed zichtbaar.
Enjoy!
 |
| In Skagway, een cruiseschip van de Holland Amerika Lijn |
 |
| In een outdoorshop, campingspullen en een hele wand met wapens. Op onze verbazing merkte de verkoopster op: "We love our freedom". |
 |
| Paaiende zalm in de Salmon Fish Creek in Hyder |
 |
| De Salmon Glacier |
 |
| De zon is nauwelijks zichtbaar door de rook |
 |
| Mooi hè, zo zagen wij het niet helemaal, zie hieronder |
 |
| Zo zagen we het wel. |
 |
| Was getekend |