Noorwegen, Vøringfossen, zondag 3 juli 2022.
Donderdag gaan we verder van ons mooie plekje in de buurt van Sauda richting noorden. We rijden over de 520 (voor de insiders) en komen op een onwaarschijnlijk mooie weg, een prachtige omgeving, met ijsvelden, heuvels, meertjes waar een ijsveld in eindigt, riviertjes, watervalletjes. Hopelijk spreken de foto’s hieronder voor zich.
We nemen weer een klein stukje de hoofdweg en slaan dan weer af naar een kleinere weg,. Ook weer heel mooi, vol met fruitbomen en langs de kant van de weg staan veel stalletjes waar je een portie kersen kunt meenemen en de prijs in een kistje stopt. Het is er bedrijvig, mensen zijn allemaal in de boomgaarden aan het werk.
We nemen een weg het Folgefonna National Park in, op weg naar een zomerski-oord. De weg begint op zeeniveau en gaat landinwaarts. Het is groen, met veel bomen. Allengs wordt dat minder en komen we in sneeuwgebied, bevroren meren, hoge sneeuw langs de weg. De weg is rustig, gelukkig, want hij is ook smal, al zijn er ook veel passeerplaatsen (zie videootje). Boven, op 1200 meter, draaien we een volle parkeerplaats op, helemaal vol met Noorse auto’s. En even verderop is de uitloper van de gletsjer waar volop geskied wordt. Er is een sleeplift omhoog, er is een schans van een groot luchtkussen, aan de zijkant van de piste is een stukje voor de krabbelaars en degenen die les hebben. Ze komen in ‘pflug’ naar beneden. Geen idee wat dat in Noors of Nederlands is, maar het is met je benen wijd remmend naar beneden.
Wat heel leuk is, is dat er een grote tribune is gemaakt, waar vanaf je een goed zicht hebt op de hele piste. En wat is een verrekijker dan handig.
We brengen er een paar uur door, alleen maar kijkend en genietend van het zicht op de gletsjer met de piste, het prachtige weer, de stralend blauwe lucht en skiërs. De mode onder skiërs tegenwoordig is interessant: ruim vallend, wij zouden zeggen 5 maten te groot en te lang en een hoodie. En allemaal een helm!
De overnachtingsplek wordt een sof. We besluiten eens naar een camping te gaan. Als je de reviews van campings leest weet je al een beetje wat wel en niet geschikt is. We rijden naar een camping. We vinden een plekje aan het water, betalen en dan begint een groepje jongens die op het middenveld staat, met campers en caravans in een cirkel, hun geluidsinstallatie uit te proberen. We hopen dat dat maar even is en checken ondertussen de WCs en douches. Daar zijn we gauw over uitgesproken. De muziek houdt niet op, je moet schreeuwen om je nog naar elkaar verstaanbaar te maken. We besluiten dat dit geen € 25 waard is (en dat is nog een goedkope camping, meestal is het rond de € 40) en zeker niet de ergernis. We vragen ons geld terug; de campingbaas beaamt dat het wel wat uit de hand loopt met die jongens, maar kan er niets aan doen. We vertrekken naar een rustige camperplaats.
Zaterdag is het niet zo stralend weer meer met af en toe een buitje. We rijden naar een mooie waterval, de Vøringfossen en vinden even verderop voor de nacht weer een mooi plekje aan een meer. We besluiten om een rustdag in te lassen en blijven nog een dag staan, ik werk de route voor de komende dagen uit, we maken een lekkere wandeling een bergje op en hebben mooi uitzicht op het meer.
En onderweg tunnels, tunnels en tunnels. Tunnels die in een cirkel lopen, tunnels met wegafsplitsingen in de tunnel en tunnels met rotondes in de tunnel, hebben we inmiddels 2 maal gehad. Gisteren een lange tunnel (7,5 km), de Vallaviktunnel, met rotonde midden in de tunnel, vervolgens kom je uit de tunnel direct op een hoge brug over de Hardangerfjord en aan het einde van de brug ga je weer een lange tunnel in. Het zijn wel spectaculaire wegwerken.
 |
 |
| Uitzicht vanaf onze camperplaats |
