San Miguel de Allende, 19 december 2023.

We zijn 11 december overgestoken van het schiereiland Baja California (dat ook Mexicaans is) naar het vasteland van Mexico. Onze keuze om eerste naar het schiereiland Baja California te gaan was vooral om een soort ‘soft landing’ te hebben in Mexico. Het is wel Mexico, maar nog niet heel Mexicaans. We hebben op prachtige plekjes gestaan, zeker niet alleen aan strandjes, maar ook in de bergen.

De overtocht was op een vrachtboot. Dat betekent dat je in je auto/vrachtwagen/camper slaapt, er is geen accommodatie aan boord. We waren vroeg aanwezig omdat je een hele procedure door moet van inspectie en meten en wegen (van de camper) en daarna betalen en dan naar de kade waar het vrachtschip ligt. En we waren ook vroeg omdat we wel graag op het bovendek wilden staan. Als je op een tussenvloer moet staan is het gauw benauwd.

We waren de enige camper en konden al snel op het bovendek parkeren. En met alle ramen open konden we in onze camper (dus lekker in ons eigen bed) slapen.

En toen waren op het vasteland, het echte Mexico. En dat is toch veel minder makkelijk reizen vooral omdat we niet meer zomaar in het wild willen kamperen en er zo goed als geen campings zijn. Ook wel logisch want Mexicanen kamperen niet en dit gebied wordt niet aangedaan door reisorganisaties, dus er is heel weinig toerisme. Daarnaast hebben deze regio’s een slechte naam door de drugskartels. Vooral het Sinaloa-kartel is berucht. En dat is precies waar de boot aankomt en wij door de bergen zijn gaan rijden. Natuurlijk is een drugskartel niet is waar je mee te maken wilt krijgen en er wordt op veel sites gewaarschuwd hier niet te reizen, zoals bijv. sites van de Nederlandse overheid, de Belgische en de Britse. Maar de andere kant is dat een kartel geen baat heeft bij jou. Ze hebben er niets aan jou het reizen moeilijk te maken. Op blogs lees je dan ook dat iedereen beducht is, maar geen last heeft van drugskartels. Het grotere gevaar schuilt in degenen die geen geld van de kartels krijgen en jou als een melkkoe zien, goedschiks of kwaadschiks.

We vinden onze weg, niet altijd makkelijk. We hebben ook een keer betaald om ergens in een natuurpark te kamperen en alsnog kwamen er mannen op brommertjes achter ons om ons nogmaals te laten betalen. Weggegaan natuurlijk, geld teruggekregen zelfs en we mogen parkeren bij een vriendelijke dame, die een terrein heeft waar ze huisjes verhuurt (aan Mexicaanse toeristen) en wij mogen tussen de huisjes onze camper neerzetten voor de nacht.

Wat ook goede opties zijn om te overnachten is bij hotels. Veel hotels hebben een afgesloten parkeerplaats en daar mag je vaak staan, tegen betaling natuurlijk. Dat doen we vooral in stadjes, je bent dan in het centrum en kan ’s avonds nog even een sfeervol verlicht stadje inlopen.

Alles hier in Mexico is in kerstsfeer. In Zacatecas gaan we in de avond naar een kerstprocessie, om 6 uur ’s avonds zodat kinderen erbij kunnen zijn. Veel Kerstmannen, het kleine meisje dat op de arm van haar moeder naast ons staat, blijft zwaaien naar alle Kerstmannen. Er zitten muziekkorpsen tussen, waarbij we op een gegeven moment zelfs een sinterklaaslied herkennen.

We raken zo in de kerstsfeer dat we gelijk in de camper ook de kerstlichtjes hebben opgehangen.

De stadjes zijn geweldig, zoveel oude cultuur opeens, dat hebben we in de USA en Canada niet gezien. Oude koloniale gebouwen, oude kerken, historische gebouwen met musea. Leuke marktjes, leuke kleine winkeltjes. Terrasjes, lekkere koffie, lekker ergens Mexicaans eten. Met de uitbundige kerstsfeer is het heel gezellig.

Toch blijft het wat lastig, maar net als ik zou willen schrijven dat we onze draai nog niet echt hebben gevonden, komen we in San Miguel de Allende. Een prachtig oud stadje, mooi dorpsplein, heel Spaans, met veel bomen en bankjes. Veel, heel veel oude kerken en ook veel, heel veel gringo’s (witte buitenlanders). Er is een kleine camping in het centrum van de stad, waar we ook voor het eerst andere campers zien, wel 3, allemaal Canadezen. Staan hier maanden om aan de winter in Canada te ontsnappen.

Ondanks de hoogte van zo’n 1900 – 2400 meter is het lekker weer. Elke dag stralend blauw, met overdag een temperatuur van een graad of 25 C, ’s avonds koelt het af tot zo’n 15 graden.

We lijken inmiddels onze draai op het vasteland van Mexico een beetje te vinden. Hoop dat het zo blijft. 

Een kristal gevonden in de zilvermijn van Zacatecas

Was getekend

Rancho San Dionisio, zaterdag 9 december 2023

Na de warme ontvangst in Mexico zijn we op ons gemak zuidelijker gezakt. Door prachtige bergketens, mooie stranden, leuke kleine dorpjes, mooie en rustige nationale parken. We stoppen af en toe een dag, doen wat klusjes. Nemen een terrasje in een oud dorpje, altijd met uitzicht op de kerk, vaak het mooist onderhouden.

Naar mate we zuidelijker komen wordt het ook warmer, overdag is het vaak 30°C, maar de zon gaat vroeg onder, om ca half 6. Het koelt dan vanaf een uur of 5 al sterk af. ’s Avonds/’s nachts is het een aangename 20-25°C.

Ook de 2 gezinnen die we eerder in Dead Valley hebben ontmoet, ontmoeten we weer. Het ene gezin, met 3 kinderen zijn we in maart en april in de US een aantal keren tegen gekomen. We zijn contact blijven houden, in Alaska was het bijna gelukt om elkaar weer te zien, maar toch net niet. En nu dus wel. We staan op een leuk strandje, met 3 campers, 6 volwassenen en 5 kinderen. Ook zij hebben vrij plotseling besloten om door te gaan, door Mexico naar Panama en daar besluiten wat ze verder doen.

Onze aankomst op het strandje was wel spectaculair. Er stond een auto geparkeerd op het harde zand en we dachten daar even om heen te rijden. Mooi niet, we kwamen vast te zitten, muurvast. Met z’n allen graven en zandplaten eronder. Worden die tenminste ook weer eens gebruikt. En er kwam net een Duitser aan, met een mooie truck, met een …..lier. Daar kan je als simpele 4-wieler met zandplaten niet tegenop.

De stranden zijn mooi en op zee, vlak bij de kust, zitten veel pelikanen. Ze komen met een vaart aanvliegen, duiken het water in en komen met een spartelende vis in hun keelzak onder de snavel weer naar boven.

Iets heel anders. We hebben helaas weer een probleem met een velg gehad. Vanmorgen stonden we met een lekke band. Hij liep niet heel snel leeg, dus opgepompt en naar een bandenzaakje gegaan. Daar leek het bij het ventiel te lekken. Maar toen er een nieuw ventiel in was gezet, zag je nog steeds een klein lekje. Weer de band eraf en toen bleek er een minuscuul roestplekje in de velg te zitten, daarop lekte de velg. Het roestplekje is gelast, daarna de band er weer om en weer gebalanceerd. Een prima en snelle service. Maar zitten er op de andere velgen wellicht ook roestplekjes die je nog niet ziet, cq nog niet lekken? We hebben nog zeker wel een 30.000 km voor de boeg. Moeten we wellicht op alle wielen nieuwe velgen kopen? Roest in je velgen. Het blijkt te kunnen, maar je verwacht het niet.

Volgende week steken we over van Baja California naar het vasteland van Mexico.  

 

Overnachtingsplekje bij een oude vulkaan

Een hotpool bij een warme bron.

Claim to fame, maar dit hotel kreeg pas bij een
overname  in 2001 de naam Hotel California.
De claim to fame is NEP

San Filipe, zaterdag 25 november 2023

We zijn in Mexico, niet een onverdeeld hartelijk welkom, maar daarover straks meer.

Met de velg en de band is het helemaal goed gekomen. De velg werd bij de Walmart bezorgd. Aan de andere kant van het gebouw is het Auto Care Center van de Walmart en daar hebben ze voor ons de band van de oude (lekke) velg gehaald en de band op de nieuwe velg gezet. Duurde een uurtje, klaar is Kees. De grootste klus was nog om de band van het dak te halen. Bij de garage in Washington hebben ze dat voor ons gedaan met een lift, nu moesten we het zelf doen. We hebben een telescoopladder bij ons. Het op en af het dak halen van de band hadden we nog nooit eerder gedaan, maar viel ons mee. Doordat de ladder behoorlijk langer is dan nodig, kan je de band langs de ladder omlaag laten schuiven. Het grootste probleem was dat we een groot deel van de dubbele cabine moesten leeghalen om de ladder eruit te halen. De fietsen staan er ook nog in en nog veel meer zooi. En jammer dat het regende. De storm was gaan liggen gelukkig.

De volgende stap is naar Mexico. We kunnen maar niet besluiten of we via het vasteland gaan of via het schiereiland van Baja California. Het voordeel van Baja California is dat het een soort soft landing in Mexico is. Er is geen drugs- en cartelgerelateerd geweld, het is easy-going. Maar het is wel heel veel strand, veel mooie stranden, maar vooral veel strand. En de overtocht vanaf de punt naar het vasteland is vrij duur.

Het vasteland gaat zeker wat sneller, maar er is veel drugs/cartelgerelateerd geweld. Toeristen zullen niet zo snel daar slachtoffer van worden, maar zomaar ergens op een mooi plekje kamperen is er niet bij. Campings zijn er niet of nauwelijks, behalve wat aan de kust.

We blijven dagen besluiteloos, maar kiezen uiteindelijk voor Baja California, het schiereiland. Na de lang tocht die we hebben moeten afleggen om in het westen van de VS te komen, nemen we 2 dagen rust in de woestijn bij National Park Organ Pipe Cactus. We zijn hier eerder geweest, in maart dit jaar. We hebben toen langs Trump’s hek gereden, de VS-kant. We nemen nu de grensovergang hier en rijden straks aan de andere kant van Trump’s hek.

We hebben ons goed voorbereid op de grens, je hebt vele sites die je precies vertellen welke documenten je nodig hebt in welk kantoor en wat iedere stap kost.

Bij de grens rijden we eerste de VS uit, geen inspectie niets, wegwezen.

Aan de Mexicaans kant moeten we stoppen, ze kijken voor de vorm even in de camper, maar wuiven ons vriendelijk verder. Bij het immigratiekantoor zijn we de enigen en krijgen onze FMMs. Dit is een formulier dat bevestigt dat je geen visum nodig hebt (als EU-inwoners, maar wie weet zijn we over enige tijd geen EU-inwoners meer). Kost een paar tientjes. We kopen een lokale simkaart en nemen wat geld op.

De volgende stap is het zogenoemde Banjercito-kantoor. Hier moet je de tijdelijk invoer van de camper regelen. Ook hier hebben we alle papieren klaar. Het kantoor ligt iets buiten de stad. Er is een aardige officier, die ook wat Engels spreekt. Hij maakt ons duidelijk dat we een vertaling van ons kentekenbewijs moeten hebben. Hij laat ons een voorbeeld zien, met logo van de RDW. Het ziet er zeer knullig en zelf gemaakt uit. We mogen een foto maken. Het slaat nergens op, want het is alleen een vertaling van de codes op het kentekenbewijs. En dat heeft hij daar in die map zitten waar we een foto van mogen maken. Maar het moet officieel zijn, met logo, we moeten maar zoeken op internet.

We gaan terug naar de camper. Op internet is niets te vinden dat erop lijkt. We maken een tabelletje met de vertaling zoals op de foto die we mochten maken. Het RDW logo erop gekopieerd om het officieel te laten lijken. Gelukkig hebben we een tijdje geleden een printer gekocht omdat we dit soort dingen wel voorzagen. Uiteindelijk is de man tevreden, hij niet het achter het kopie van het kentekenbewijs en kijkt er niet meer naar, maar vraagt bij alles wat het betekent. Hij is heel vriendelijk, maar uiteindelijk zijn we er 3-4 uur mee bezig geweest. We krijgen dan wel een importpermit voor 10 jaar (normaal een half jaar) en we hoeven geen deposit te geven (normaal US$ 400).

We rijden terug naar de stad en dan door naar een park waar een camping zou zijn, nogal off-road. Als we net zeggen, oei, we rijden iets te hard, worden we met sirene en zwaailichten naar de kant gedirigeerd. 4 Politie-agenten springen uit de auto, we reden 71 km. Dat is blijkbaar het magische getal, want ook in Malawi en Tanzania zijn we een keer aangehouden voor te hard rijden en dat was altijd 71 km.

We reden ook nu echt geen 71 km, maar wel wat te hard. Het kost 2000 pesos, ca. € 110. Heel erg zonde van het geld, maar ik wil wel een ontvangstbewijs. Nee, dat krijgen we niet. OK, dan gaan we op het politiebureau betalen. Tja, dat wil hij ook niet, want dan blijven zijn zakken en die van zijn collega’s leeg. En wij willen het ook snel afwikkelen, want het is al laat in de middag en moeten nog een camping vinden voor het donker wordt. OK, 1000 pesos dan, zegt hij. Maar als ik geen ontvangstbewijs krijg, dan geef ik niet meer dan 500 pesos. OK, dan, we krijgen rijbewijs en kentekenbewijs terug voor 500 pesos.

Welkom in Mexico.

Was getekend,