Tallahassee, Florida, zaterdag 28 januari 2023.
We zijn vorige week vrijdagavond via Atlanta in Brunswick, Georgia, aangekomen. In Atlanta wilden we entry van een jaar voor de VS in plaats van de
gebruikelijke 6 maanden. We werden naar een ander loket gestuurd en daar kregen
we zonder problemen een jaar.
En dinsdag kwam de camper in de haven aan. In de tussentijd
hebben we wat zaken voor de tijdelijke import van de camper geregeld, een telefoonkaart
gekocht, boodschappen voor de camper gedaan en meer van dat soort zaken.
Woensdagochtend konden we de camper ophalen. Een bijzonder
snel en makkelijk proces, douaneverklaring was al rond, zonder dat ze in de
camper waren geweest. Met een half uur stonden we weer buiten het haventerrein, met camper. De
camper in orde gemaakt, elektra aangesloten, gasfles gekocht en aangesloten,
water gevuld e.d. Donderdagochtend uiteindelijk echt vertrokken.
We hebben besloten Florida voor nu over te slaan. We hebben
door de vertraging van de boot in Europa ook vertraging met onze planning
opgelopen. We zijn een beetje bang dat we anders erg laat in New Mexico, Arizona
en Nevada aankomen en dat het er dan al snel te heet is. April wordt bijv. in
Death Valley al te warm. We kunnen Florida altijd nog aan het einde van de reis
doen.
Tegelijkertijd is het moeilijk te voorspellen hoe snel of
langzaam het reizen gaat.
Wel doen we de zogenoemde Panhandle van Florida en vandaar
gaan we langs de kust door Alabama, Mississippi en Louisiana.
We hebben geen campings besproken omdat we niet aan een exacte planning willen vastzitten, soms wil je ergens langer blijven, soms wil je sneller door. Maar in Florida zijn de campings in het weekend vol, ook in januari.
De eerste camping was er één in een State Park. We reden naar de
ingang en zagen een bord: park here to register for check in. En reden langs
een loketje, stapvoets. Opeens wordt het loket opengegooid en begint er iemand
tegen ons te schreeuwen. Nog geen halve meter waren we voorbij het loketje. Ik
ben uitgestapt en heb mijn excuses gemaakt, sorry dat we iets waren
doorgereden. Maar ze ging maar door met tegen ons te schreeuwen. We hadden de wet
overtreden, ze had er achteraan moeten rennen (leek me fysiek niet mogelijk) en
ze had de politie moeten bellen en zo ging ze maar door. We hebben haar uit
laten razen en toen vroeg ze wat ze voor ons kon doen. Nee, een campingplaats
was er niet meer (had ik inmiddels ook niet meer verwacht). We keerden om en
waren geshockeerd hoe je zo uitgeschreeuwd kan worden door iemand met een
uniform.
We hadden net die ochtend zo opgegeven over de vriendelijkheid
hier. Iedereen is beleefd, geïnteresseerd en als je wilt oversteken, ook als
dat niet bij een zebra is, dan stoppen ze op flinke afstand al voor je. Mensen
houden de deur voor elkaar open, laten je voorgaan. Als iemand iets laat
vallen, duikt een ander gelijk naar de grond om het op te rapen. Kortom, heel
prettig. En dan dit geblèr. Nou ja, ze had haar dag duidelijk niet, misschien
nooit niet.
Het was al wat later en uiteindelijk zijn we bij een
Cracker Barrel gaan staan, hebben daar gegeten en zijn in bed gecrasht. Tot we
door hadden dat we naast het Daytona racecircuit stonden en de races ’s avonds begonnen.
Gelukkig heb ik oordoppen bij me.
De volgende dag zijn we gaan bellen voor een camping, maar de meesten nemen niet op of zijn vol. Uiteindelijk een plek in een soort trailerpark gevonden. Het is een camping, maar er stonden alleen trailers en grote campers, allemaal tenminste 15 meter lang. Ons campertje oogde iel tussen al dat campergeweld. Maar we konden wassen en de watertank verder vullen. Onze buurman had een Trumpvlag aan zijn camper hangen en langs de weg staan borden: 'Joe Biden sucks'...
We krijgen wel veel reacties op onze camper. De eerste die
op ons afkwam was een jongen, die vroeg of we ‘storm chasers’ waren… Mensen
vragen of dit nou ook een camper is. Komen naast ons rijden op de highway,
zwaaiend, duimen omhoog. Zullen we wel aan moeten wennen.
Foto’s hebben we nog nauwelijks, dus daar wachten we nog even mee.