Vicksburg, zondag 12 februari 2023.
Het is Mardi
Grass season in het Diepe Zuiden, carnaval dus. Dat seizoen begint een maand
voor het echte carnaval op 21 februari. Er zijn elk weekend meerdere optochten
in alle dorpen en steden. De grote optocht is pas op 21 februari. Wij komen op
een zondag in New Orleans aan, te laat om nog naar een optocht in New Orleans
te gaan. Op internet is een schema en we kiezen voor een voorstad (aan de
andere kant van de baai) voor de lokale Mardi Grass optocht. Het is vooral een
optocht van mooi uitgedoste lokale sportverenigingen en clubs. Maar, bij iedere
Mardi Grass optocht worden ladingen kettingen naar het publiek gegooid, in de
Mardi Grass kleuren groen, paars en geel.
John vangt een
paar kettingen voor mij, zie de één na laatste foto.
We komen laat
in de middag op de camping aan. We hebben gelijk voor de volgende dag geboekt voor
de shuttleservice van de camping naar New Orleans en we hebben een bustour (hop
on hop off) geboekt. We nemen eigenlijk nooit een bustour als we in een stad
zijn, maar daardoor lopen we veel, zijn soms te moe om alles te zien wat we
hadden gepland en komen bekaf terug. Dus nu voor het eerst een hop-on-hop-off.
De shuttleservice naar New Orleans wordt uitgevoerd door de eigenaar van de camping. We zijn maar met 4 gasten in het busje. En hij praat en hij praat en hij stopt niet met praten. In het begin heb je het idee dat je uit beleefdheid toch moet reageren, maar dat hoeft niet, hij trekt zich niets aan van je bevestigingen, hij praat en praat en praat. Bijna een uur lang. En eigenlijk gaat alles over Katrina, hoe alles erbij lag en wat er nog te zien is en zo, maar ook wat hij straks gaat doen (langs de bouwmarkt) en het gaat maar door.
De dag ervoor
zijn ze voor het eerst weer begonnen met de shuttleservice, sinds het begin van
Corona, dus bijna 3 jaar geleden. Hij heeft dus 3 jaar lang niet een paar uur
per dag kunnen praten, wellicht. Misschien is dit therapie.
New Orleans is natuurlijk toeristisch, maar in deze tijd van het jaar nog niet overlopen. In het Garden District staan de prachtige huizen. Je kunt een wandeltoer maken, dan ga je langs huizen van celebrities, ook Beyoncé heeft hier een huis. We hebben gekozen om op onszelf door dit district slenteren. Vervolgens nemen we de bus weer en stappen uit bij het French Quarter, dat het bekende beeld van New Orleans geeft.
Heel leuk, maar
we vinden het aan het einde van de dag ook genoeg.
De volgende dag
fietsen we een stuk langs de Mississippi. De dijk langs de rivier is begin
vorige eeuw aangelegd en daar loopt ook een fietspad over. Heerlijk rustig fietsen.
Langs de Mississippi staan, zeker zo vlak bij de monding, veel grote (vaak
petrochemische) fabrieken.
We rijden de volgende dagen langs oude plantages met plantagehuizen. Dit zijn groene eilandjes langs de Mississippi, tussen de grote terreinen van de olie-opslag en fabrieken.
We gaan een eind langs de Mississippi omhoog, soms in de staat Louisiana, soms in de staat Mississippi. Naarmate we noordelijker komen, wordt het verkeer rustiger, het landschap mooier. Geen grote industrieën meer, maar bos, heel veel bos. We staan nu op een camping in een National Reserve. Het is een prachtige camping, midden in het bos, met heel veel afstand tussen de kampeerplekken, met een ‘restroom’ (toiletgebouw, geen douches). Bij iedere plek is een picknicktafel, een vuurring en een barbecue, en, het is gratis. Het grootste voordeel daarvan is dat het niet vooraf kan worden geboekt. Wie het eerst komt, het eerst maalt. We hebben hier geen enkel bereik, dus geen internet. Ik had wel de Volkskrant nog gedownload.
Interessant is
dat veel mensen met de auto naar de restroom gaan, dus niet 200 meter lopen. En
verbazingwekkend: ze hebben (bijna) allemaal zo’n ‘big rig’, heb je daar dan
geen WC in?
We vinden het zo lekker hier dat we besluiten 2 dagen extra hier te blijven. Om wat te wandelen en te fietsen. En om te plannen. We hebben alle National Parks en State Parks waar we naar toe willen op de kaart rood omcirkeld en proberen daar een route uit te halen, die past bij het seizoen en waardoor we niet teveel heen en weer rijden. Dat laatste is bijna onvermijdelijk, maar je wilt niet in mei of juni in Death Valley zijn. Het is moeilijk te bepalen hoeveel tijd we voor een deel van de route nodig hebben. We besluiten om op bepaalde punten in de route te heroverwegen, welke richting we verder uitgaan, afhankelijk van snelheid waarmee we reizen en de beste tijd om ergens te zijn of juist niet te zijn.
Kortom, we hebben duidelijk wat we willen, maar nog niet hoe.
