Zaterdag 25 maart 2023.

Plannen blijft moeilijk en we weten niet zo goed wat te doen.

Eigenlijk zouden we op ons gemak verder noordelijk gaan met het doel over ca. 1 week-10 dgn in de Grand Canyon te zijn. Maar in de hele omgeving van de Grand Canyon is het nog koud. Rondom Flagstaff is het overdag 5-6 graden en ’s nachts behoorlijk onder nul. We besluiten daarom toch nog niet noordelijker te gaan, maar eerst naar Death Valley. Daar is het nu zo’n 15-18 graden overdag en ’s nachts boven nul. We hadden Death Valley eigenlijk voor het najaar gepland. We maken een tussenstap door eerst naar Joshua Tree te gaan en dan via Las Vegas en Lake Mead naar Grand Canyon en de parken in die regio.

We rijden in een paar dagen op ons gemak via de Mojave Desert naar Joshua Tree. We komen vroeg op de dag aan en vinden een mooi plekje op een camping (waarvoor je geen plaatsen kunt reserveren, een zogenoemde first-come-first-served camping).

Joshua Tree NP is druk, het lijkt de Efteling wel. Van elke rotspartij is een bezienswaardigheid gemaakt, met een parkeerplaats en die staat stampvol. We rijden een mooie off-roadroute door het park, die wel heel rustig is. En besluiten dat 1 nacht hier voldoende is. Als we het park verlaten staat er een file om het park in te gaan. De maand maart is Spring Break season; hier in California ligt het zwaartepunt van de Spring Break op de laatste 2 weken van maart. Joshua Tree ligt vrij dichtbij Los Angeles en daar zal de drukte ook wel door komen.

We rijden weer 2 dagen op ons gemak door de Mojave Desert. Dinsdag waait het hard en de verwachting is dat het ’s nachts gaat stormen. We zoeken een beschutte plek tussen 2 lage heuvelruggen. Even verderop staan 2 grote campers. Al gauw komt er iemand aanlopen van de 2 campers verderop. Het zijn 2 Nederlandse campers. Twee gezinnen, die elkaar eerder hebben ontmoet en nu een ontmoeting hebben gepland bij de kruising van hun routes. Het ene gezin heeft een gewone alkoofcamper en 3 kinderen, een tweeling van 6 en een meisje van 3. Het andere gezin heeft een grote truckcamper en 2 kinderen in dezelfde leeftijd. Allebei de gezinnen zijn voor onbepaalde tijd vertrokken uit NL. Als je dit wilt, ook met kinderen, gewoon doen.

We drinken samen een glaasje en wisselen info uit.

Later komen we in Death Valley het eerste stel nog een paar keer tegen en staan we naast elkaar op een camping.

Over Death Valley valt niets anders te vertellen dan de foto’s doen, behalve dat het prachtig, surreëel  en onaards mooi is.

 

Zondag 12 maart 2023.

Een wat vertraagd bericht omdat we in het laatste park, Organ Pipe NP, geen internet hadden.

We krijgen af en toe van mensen die we onderweg spreken tips voor mooie gebieden, als het kan nemen we die op in onze kortetermijnplanning. Van een ranger in White Sands hadden we ook een paar tips gekregen. Als we een iets andere weg nemen kunnen we die inpassen, dus daar zijn we langs gegaan. Ook kregen van iemand onderweg de tip om naar de City of Rocks State Park te gaan. Ook dat was in te passen. Een bizarre partij rotsen midden in vlak semi-woestijngebied. We kwamen in de ochtend aan en konden nog net de laatste campingplaats nemen waarvoor je niet hoeft te reserveren. Dat is wel de gesel van deze tijd, alles moet je reserveren: niet alleen alle campingplaatsen, maar ook als je de Carlsbad Caverns in wilt moet je een tijdslot reserveren, wat je onderweg ook wilt doen, je moet gereserveerd hebben. Alleen toegang voor de Nationale Parken, die mag je nog zonder reservering in, maar wie weet wanneer je ook daarvoor een tijdslot moet gaan reserveren.

We hebben besloten onze route iets te verleggen en nog wat meer in tijd in het zuiden door te brengen. Noordelijker, bijv. Grand Canyon, is het op dit moment nog vrij koud en dus blijven we nog even in de warmere zuidelijke streken hangen, geen probleem, genoeg te zien.

Onze volgende bestemming was Gila Cliff Dwellings, oude Indianenwoningen onder overhangende rotsen. We ontmoetten een Nederlander, die voor oliebedrijven over de hele wereld heeft gewerkt, de laatste 10 jaar in Houston, nu gepensioneerd is en heeft besloten in de US te blijven. Hij heeft zijn huis in Houston verkocht, daarvoor in de plaats een grote caravan gekocht en hij is nu onderdeel van het reizende circus van gepensioneerden die als vrijwilliger in Nationale Parken, of State Parks werken. De beloning is dat ze gratis een plek krijgen. In zijn geval moet hij daar wel 4 dagen per week voor werken. Het is licht werk, in het visitorcenter of in de bookstore, zulk soort dingen. Je mag dat overigens delen met je partner, allebei 2 dagen.

Via een tip zijn we ook bij het Chiricahua National Monument gekomen. Een National Monument kan een bijzonder landschap zijn, of bijvoorbeeld een oud fort. Vaak is het de voorfase voor een National Park. Over Chiracahua valt verder niets te zeggen, de foto’s zeggen genoeg. We maken een prachtige wandeling, een beetje ver naar beneden, ca 400 meter en weer omhoog, pittig, maar prachtig.

’s Avonds staan we aan een lagune in een open landschap, semi-woestijn. In de lagune staat het vol met kraanvogels. Als bij zonsondergang de hemel rood kleurt, stijgen alle kraanvogels met veel lawaai op, ook van lagunes in de omgeving, en vliegen in V-vorm langs de zonsondergang verder naar hun zomerbestemming, Alaska en Canada. Bij elkaar zijn er het er honderden, zo niet duizenden.

We rijden naar Saguara NP en Organ Pipes National Monument. Het hele gebied staat vol met cactussen, heel veel en heel groot. Organ Pipe NM ligt langs de grens met Mexico. Er loopt een grensweg, langs Trump’s fence, 5 meter hoog. Een rare omgeving, je voelt de spanning met de vele border-patrol-auto’s en dat rare hoge hek.

Nog wat opvallende zaken.

We rijden meestal highways en geen interstates, vergelijkbaar met N-wegen en autosnelwegen bij ons. Op de interstate is het altijd druk met vrachtwagens. Er is geen lagere maximum snelheid voor vrachtwagens, dat betekent dat als je ergens 80 mijl mag rijden, 129 km per uur, en wij rijden 110-120, je nog volgas wordt ingehaald door hele grote vrachtwagens.

Maar, het echte bijzondere is dat je borden op de interstate hebt met een fietslogo, met daaronder dat je als fietser alleen op de vluchtstrook mag fietsen (met de langrazende supergrote vrachtwagens). Zo kan de staat claimen dat ze een fietsvriendelijk beleid hebben.

Treinen, we komen er nogal wat tegen, maar nog nooit een passagierstrein, altijd goederentreinen. Ik heb nu een paar keer de wagons geteld, maar altijd rond de 200-230 wagons. Het begint met 2 of 3 diesellocomotieven, dan ca. 75 wagons, dan weer een locomotief en aan het einde nog een locomotief.

Campings langs de snelweg en highways. Blijkbaar zijn er nogal wat Amerikanen die van het geluid van snelwegen houden. Als je over de interstate rijdt, en de vrachtwagens halen je met 120 km per uur in, dan zie je heel erg vaak campings langs de snelweg. Niet een paar honderd meter, of zelfs 100 metervan de weg af, nee, echt: de vluchtstrook, vangrail, greppeltje en gelijk de camping, hooguit 20 mtr van de snelweg en de campings zijn vol.

Petroglyphs

Kampeerplekjes in het Gila National Forest

wandeling naar Gila Cliff Dwellings

Oude Indianenwoningen onder de rotsen

City of Rocks State Park

Chiricahua National Monument

Sandhill Cranes

En nog lagen er honderden golfballen

Saguaro National Park

Verlaten zilvermijndorpje

Zondag 5 maart 2023

Vorige week stond voornamelijk in het teken van ‘de storm’. Na Big Bend was het nog rustig weer, we reden in een paar dagen via een paar zogenoemde scenic routes naar Guadalupe Mountains NP. Onderweg begon de wind al toe te nemen. Windy.com waarschuwde voor harde wind met harde windstoten, met name zondag (vorige week) en donderdag (2 maart). We hebben gekeken of we deze storm zouden kunnen ontlopen, maar het stormgebied was te groot om te ontsnappen.

Zondagnacht stonden we op een prachtig en redelijk beschut plekje, maar de auto stond te schudden door de harde windstoten. De volgende dag, maandag, reden we door naar Guadalupe Mountains, maar daar waaide het nog harder. Op de parkeerplaats van het visitorcenter lag een grote camper (45 feet=ca. 15 meter) op z’n kant. De 2 dames van de camper waren gaan wandelen en toen ze terugkwamen lag kun camper op z’n kant. Er stonden mensen bij, die gisteren, toen het gebeurde ook bij het visitorcenter waren. Ze hebben zo’n zelfde soort camper en waren ook bang geweest dat hij zou worden omgeblazen. De omgeblazen camper stond ook wel vol op de wind met z’n zijkant, pakte dus de volle windstoten. We hebben nog even op de website van het campermerk en -model gekeken, de Newmar Dutch Star, weegt 21.000 kg, 450 PK, kost (instapmodel) vanaf $ 551.725 (€ 524.000), rijdt wrs 1:2 (ltr) (zit een 100 gallon brandstoftank in).

We besloten om Guadalupe Mountains over te slaan, het waaide te hard en zijn door gegaan naar Carlsbad Caverns. De prachtige grootste grot bezocht; bijzonder is dat ze in de jaren 30 van de vorige eeuw een weg door de grot hebben willen aanleggen. Dat is dus niet doorgegaan. De grot ligt op een diepte van 231 meter waar je met een lift naar toegaat; de schacht is door het gesteente geboord.

Daarna door naar White Sands NP. Vlak bij is een camperplaats op zogenoemd BLM-land, Bureau of Land Management. BLM-land wordt gezien als Public Land en daar mag je altijd met je camper/tent staan. Ze hebben ook aangewezen gebieden, waar je met meer campers staat, er zijn plekken waar geen onderhoud wordt gepleegd, maar waar toch veel mensen met een camper staan. En ze hebben echte campsites waar je een camperplaats kunt reserveren of een vrije plek kan innemen als je aankomt (als die er nog is). Die campsites hebben alle faciliteiten van een normale camping, maar zijn heel ruim opgezet, altijd met een picknicktafel, vuurplaats, barbecue, afvalemmer, kraantje. Je kunt kiezen met of zonder elektriciteit, $12 of $18 per nacht.

Ook een goede kampeeroptie is ‘dispersed camping’ in een National Forest. Het zijn altijd prachtige gebieden, veel bos, vaak canyons met hoge rotspartijen in grillige vormen. Op bepaalde plekken mag je kamperen. Er staat een bord langs de kant van de weg, die weg rij je in en een paar honderd meter verder zie je verspreid in het bos paaltjes met een nummer, daar mag je staan. Vaak met een vuurring en een barbecue. Je staat in een prachtig gebied, vaak bos, maar ook meer open gebied, rustig, er wordt weinig gebruik van gemaakt. En deze sites zijn helemaal gratis en voor niets. Op iOverlander.com kan je zien waar de campingsites zijn en erop plannen.

White Sands bestaat, de naam zegt het al uit witte zandduinen. Maar het is eigenlijk voornamelijk gips. In de jaren 30 wilden ze het hele gebied afgraven en het gips verkopen. Gelukkig is dat niet gebeurd. Het is prachtig, net sneeuw, zo wit.

Het National Park is maar een klein deel van White Sands als geheel. Het grootste deel is AirForceBase Holloman. Er stijgen fighterjets van op en er worden missile-tests gedaan. Het park wordt dan voor een paar uur gesloten en ook de erlangs lopende Highway wordt afgesloten, meestal tussen 12 en 2 uur.

Woensdag zijn we nog wel White Sands in gegaan, maar de wind nam zo toe, dat je al snel in een soort gipswolk staat. Met het oog op de storm de komende avond, nacht en donderdag overdag, zijn we naar de dichtstbijzijnde stad gereden en zijn bij de supermarkt Walmart gaan staan. Je mag altijd overnachten op de parkeerplaats van de Walmart (maar waarom zou je), maar nu was het de beste beschutting die we voor de storm konden bedenken. Er waren er meer op dat idee gekomen, er stonden vrij veel campers en caravans. De nacht viel mee, de auto schudde wel, maar niet angstig heftig. De volgende ochtend dachten we ook dat het nog wel meeviel, maar als je onze beschutting verliet was het toch heel stormachtig. We hebben de dag maar gebruikt om naar de wasserette te gaan en naar de kapper. Aan het eind van de middag was de storm gaan liggen en Windy.com gaf ook niet meer aan dat hij nog zou opsteken, dus zijn we weer naar de camperplaats op BLM-land gegaan. De zonsondergang was weer prachtig. En de volgende dag ruim de tijd genomen voor White Sands NP.

Voor White Sands spreken de foto’s meer. Maar toen we het park uitgingen, hadden we dikke lagen harde gips onder onze schoenen. Kostte wat moeite om dat te verwijderen.

Sinds we Big Bend NP hebben verlaten, is het niet zo warm meer, vaak zelfs nog fris, 10-15 graden overdag en ’s nachts vaak maar 2-4 graden. We zitten ook de hele tijd op een hoogte van rond de 2000 meter. Maar in het zonnetje is het toch heerlijk wandelen en in de auto is het al gauw warm. ’s Morgens zetten we wel de kachel even aan voor we uit bed stappen.

 Nog iets over de prijzen. De benzine- en dieselprijzen wisselen heel sterk. Je kan langs een pomp rijden waar de diesel $4,70 kost en een kilometer (of mijl) verder kost het dan $ 4,30, of nog minder, met soms wel bijna een dollar verschil. Vandaag hebben we getankt voor $ 3,80 per gallon, dat is dus €1,005 per liter. De benzineprijs ligt nog veel lager, meestal tussen de $3 en 3,50 per gallon, dus tussen de € 0,79 en € 0.92 per liter.

In de supermarkt is het wisselend. Melk, brood, groenten zijn niet zo duur. Als het maar geen buitenlandse producten zijn. Een krop ijsbergsla kost ca. $ 1,50, avocado’s ca. 50-70 cent per stuk, tomaten kosten ook maar ca. $ 1 per pond. Melk bijv. $ 1,60 voor een halve gallon, dus zo’n $ 0,80-0,90 per liter. Brood ca. $ 2,50 voor een heel bruin. Het brood is natuurlijk nooit echt vers, het is meestal 2 weken houdbaar en daar is het ook op gebakken, met conserveringsmiddelen. Kaas is van die per stuk verpakte plakjes, ook niet zo duur. Maar alles wat buitenlands is, is wel veel duurder. Buitenlandse kaas bijvoorbeeld is heel duur, maar is toch vaak erg smakeloos. Maar over het algemeen lijken de prijzen niet of niet veel duurder dan in NL.

Omgewaaide camper op parkeerplaats Guadalupe Mountains NP