Zondag 2 april
2023
We zijn een
week in Death Valley gebleven. Het is van zo’n onaardse schoonheid. De foto's zeggen meer, dan je kan beschrijven.
Na de rust van
Death Valley, met name in het noordelijk deel, moeten we weer wennen aan de
drukte van de weg en steden. Het weer is ook een paar dagen wat minder en we gebruiken
2 dagen om te wassen, de camper te wassen, met name van de onderkant om het
zout van de auto te spuiten, om boodschappen te doen, want we hadden echt bijna
niets meer te eten en om onze simkaarten op te laden.
In januari, in Brunswick, zijn we bij een aantal
telefoonwinkels geweest. AT&T, Verizon en T-mobile hebben het beste
netwerk, met de grootste dekking. Maar AT&T heeft geen prepaid en geeft
geen abonnement aan mensen die geen Amerikaans paspoort hebben. Dat was snel
klaar. De dame bij Verizon was heel vriendelijk, maar na een aantal malen
proberen met een simkaart van hun, bleek dat onze telefoons niet geschikt waren
voor hun prepaidsysteem (en post-paid, dus een gewoon abonnement kunnen ze
alleen geven als je inwoner van het land bent, dus een US-adres en bankrekening
hebt). En bij T-mobile klopte het allemaal wel. We hebben een hotspotmodem
gekocht en een prepaid-abonnement genomen voor 50 GB per maand, dit is dan
alleen voor data en daarnaast op mijn telefoon een prepaid-abonnement waarmee
we ook kunnen bellen.
Om prepaid bij
te laden moeten we iedere keer naar een T-mobile shop, omdat wij bij het
opzetten van de account in Brunswick niet de pincodes hebben genoteerd. In het
hele proces daarvan is dat op de een of andere manier aan ons voorbij gegaan of
we hebben het niet gekregen. En dat is niet meer op te lossen, geen pincode,
geen toegang, op geen enkele manier. We moeten dus iedere keer een paar maanden
op onze account storten, ìn een T-mobile winkel. En dat gaat niet zo makkelijk.
Het komt te weinig voor en iedere keer horen we weer dat wat wij willen niet
kan, mijn telefoonnummer is geen telefoonnummer, hoe kan het nou dat je je
pincode niet weet. Het komt uiteindelijk iedere keer goed, maar het is gedoe.
En automatische betaling kan alleen als je resident van de USA bent.
Maar, de
dekking van T-mobile is zeker redelijk. In Death Valley was er geen enkel signaal,
maar verder meestal wel. We komen ook nogal wat mensen tegen met Elon Musk’s Starlink.
Niet goedkoop, maar ook niet heel duur en overal dekking, via zijn
satellietsysteem.
We doen een
paar overnachtingen in een National Forest, daar mag je staan waar je wilt, als
je maar op gebaande paden blijft, dus niet dwars door het land rijdt. En we
rijden via Red Rock Canyon naar Las Vegas. We overwegen om weer een dag in Las Vegas
te blijven, maar het is somber weer, De Strip is één grote bouwput met allerlei
detours. De campings op de Strip zijn vol en eigenlijk worden we niet blij van
de aanblik en vragen ons af wat we hier nou eigenlijk zouden willen doen. We
zijn er al een keer geweest, waren toen al niet onder de indruk, tenminste niet
positief. Wegwezen dus.
Vlak naast Las
Vegas ligt Lake Mead, het stuwmeer achter de beroemde Hooverdam. Daar is nog veel
plek op de eerste camping, voor de ingang te boeken via internet. We blijven
een dag op de camping staan om eens flink de bezem door de camper en auto te
halen. Het is lekker weer en we staan op een mooi plekje. Maar, het nadeel van een camping in een State Park is dat ze geen elektriciteit voor de campers hebben. Dat is voor ons geen probleem, we hebben zonnepanelen, maar voor de Amerikaanse campers is dat wel een probleem. Ze hebben stroom voor van alles en nog wat nodig. En dus hebben ze een generator. Sommige hebben de hele dag een generator aan. Het klinkt alsof er over de hele camping auto's met draaiende motor staan.
De Hooverdam. Het
begint met een securitycheck van de camper. Alle luiken en kasten moeten open.
Je snapt het wel, er zal toch een aanslag op zo’n dam worden gepleegd. Maar
onze camper is volgestouwd en je kan echt niet zien wat er in de kratjes zit.
De Hooverdam is
imposant, van binnen en van buiten. We nemen een tour binnen in de dam, ook
weer een securitycheck. De tour is kort, maar wel leuk om te zien. Wat nog het
meest imposant is, is hoe laag het waterniveau staat. Er loopt een duidelijke
lijn waar het water ooit heeft gestaan. Dat was voor het laatst begin jaren 80,
40 jaar geleden dus. Daarna is het waterniveau alleen nog maar gedaald. De
droogte en de toegenomen behoefte aan water zijn hier debet aan. Op één van de foto’s
hieronder goed het oude niveau te zien.
We blijven nog
een paar dagen langs het meer, wandelen en wellicht ook fietsen en dan gaan we richting…. Grand Canyon, via het westelijk
deel van de canyon. Daarover volgend keer dus meer.
 |
| Titus canyon in Death Valley |
 |
| Ubehebe Vulcano in Death Valley |
 |
| Little Ubehebe, een kleinere krater |
 |
| Spelend met de kinderen van het andere NL camperstel |
 |
| Twenty mule team drive in Death Valley |
 |
| National Forest, uitzicht vanaf onze kampeerplek |
 |
| Red Rock Canyon |
 |
| Red Rock Canyon NP |
 |
| Turbineruimte van de Hooverdam |
 |
| De inlaattorens van de Hooverdam, aan de Lake Mead kant |
 |
| De rand waar het water tot in de jaren 80 kwam is duidelijk zichtbaar |
 |
| De Hooverdam |
 |
| Lake Mead |
 |
| Onze plek bij Lake Mead |
