Vrijdag 21
april 2023
Het kan vriezen
en het kan dooien, letterlijk. Zaten we vorige week met onze voeten in de
Colorado af te koelen; nu zijn we in Bryce Canyon NP en ligt er nog een dik pak
sneeuw. Bryce voelt als wintersport. De campings in het park zijn maar deels
geopend en, voor de verandering, er is nog plek zat. Dat is maar goed ook, want
de wegen in het National Forest, waar we normaal gesproken een plekje zoeken
bij een national park, liggen nog dik onder de sneeuw en zijn
onbegaanbaar. Bryce ligt dan ook op een hoogte van 2350 tot 2750 meter. Maar
ook op de campings in Bryce is het sneeuwkamperen. Het is fris, maar de wind is
wat gaan liggen en de zon schijnt. De hoogte heeft ook invloed op je conditie.
Een wandeling betekent, net als in Grand Canyon, dat je eerst naar beneden gaat
en daarna terug omhoog. Op een hoogte van 2500 mtr ben je veel sneller buiten
adem.
We zijn tussen
Grand Canyon en Bryce nog naar Zion geweest. Deze 3 parken behoren tot de
populairste parken van het land en zijn dus druk. In Zion heb je een gedeelte
waar je niet met de auto mag komen, er rijdt een shuttlebus, maar zulke wegen
zijn ook geweldig om te fietsen, rustig. Tussen de parken door rijden we prachtige
off-road wegen, en heel erg rustig. Als je 5 andere voertuigen op een dag
tegenkomt is het veel.
De wandeling
die we vandaag in Bryce gemaakt hebben was ook weer heel erg druk, je loopt in
file naar beneden. Oh ja, kan iemand in Europa checken of er nog wel iemand
over is in Duitsland, volgens mij zijn ze allemaal hier. En als iemand
datzelfde wil doen in China, die lijken ook allemaal hier te zijn.
We komen iedere
keer weer bekenden tegen: de mugjes, het Haarlemse gezin dat we in Death Valley
een aantal keren zijn tegengekomen. Daarna kwamen we ze plotseling tegen in
Grand Canyon, daar nog een Nederlands stel ontmoet. Die kwamen we vandaag in
Bryce weer tegen. Het Haarlemse gezin kwamen we nog een keer tegen midden op
een onverharde weg bij Vermillion Cliffs. In de Grand Canyon kwamen we ook een
Duits stel tegen die we eerder in Marokko hebben ontmoet, in 2019. We herkenden
ze aan hun truck en zij wisten nog dat we toen de oude Mercedesbus hadden.
Bijzonder dat je elkaar dan opeens in USA weer tegenkomt.
En Amerikanen,
ze blijven nieuwsgierig naar onze camper. Soms willen ze ook binnen kijken. Van
de week vroeg iemand of ze ook binnen mocht komen. OK, prima en vraagt als ze
onze koelkast ziet: is that your garbage bin? Ja hoor, onze tafelmodelkoelkast.
Ik weet niet hoe groot de afvalemmer in haar camper is.
Vandaag vroeg
een Nederlander die zag dat we met onze eigen camper rijden: “zijn jullie
helemaal uit Nederland komen rijden? Dat is een eind zeg.” We bevestigen dat we
het hele eind hebben gereden (grapje), maar zeggen dan dat we hem hebben
verscheept. Jee, hoe lang duurt dat dan, 6 weken?
We zijn in de
afgelopen 10 dagen weer op zoveel mooie plekken geweest, dus, geniet van de
foto’s.
 |
| Horseshoebend Colorado rivier |
 |
| Een smalle canyon tijdens een wandeling |
 |
| Zion National Park |
 |
| Zion National Park |
 |
| Uitzicht vanaf onze overnachtingsplaats in de buurt van Zion |
 |
| Cottonwood Canyon Road Utah |
 |
| Cottonwood Canyon Road Utah |
 |
| Overnachtingsplek langs Cottonwood Canyon Road |
 |
| Grosvenor Arch bij Cannonville |
 |
| Kamperen in de sneeuw in Bryce Canyon National Park |
 |
| Bryce |
 |
| Bryce |
 |
| Bryce |
 |
| Bryce |
 |
| Drukte op een wandelpad in Bryce |
 |
| Bryce |
 |
| Was getekend, kamperend in Bryce |
