Dinsdag 27 juni 2023

We zijn in Canada.

Vorige week zondag met de ferry van Port Angeles in Washington naar Victoria op Vancouver Island. Van de boot af door de douane. We hebben geen Canadees visum/waiver/eTA nodig omdat we niet op een airport in Canada aankomen. Ook de Covid-app is niet meer nodig, dus we krijgen wat vragen over hoelang we willen blijven, om we vuurwapens, of drugs bij ons hebben en horen dan ‘you’re good to go’. We hebben een stempel in ons paspoort, dus nemen aan dat dat 6 maanden geldig is. Zolang zullen we niet in Canada zijn.

We rijden Victoria in, de hoofdstad van Vancouver Island, pakken de fietsen en fietsen Victoria in. Het is een niet heel groot plaatsje, maar het verschil met de USA is wel gelijk merkbaar; het doet veel Europeser aan, er is veel volk buiten, veel terrasjes, veel stenen gebouwen.

Tegen de avond zijn we terug bij de camper, rijden naar de Walmart, want we hebben de koelkast leeggegeten de afgelopen week. We lazen op de website van de Canadese douane dat je geen vers voedsel van de USA Canada mag meenemen. Maar uiteindelijke heeft niemand ernaar gevraagd.

Bij de Walmart krijgen we toch wel een schok: de prijzen. Canada is veel en veel duurder dan de USA. Een halve gallon melk, die in de USA bij de Walmart US$2,31 kost, kost bij de Walmart hier Can$ 4,69. De Canadese dollar heeft weliswaar een lagere waarde, ca. € 0.71 tegen € 0,94 voor de US$. Hetzelfde geldt voor veel andere artikelen. Soms lijkt de prijs bijna hetzelfde, maar zit er 1/3 minder in. Het maakt voor ons niet uit, maar ik had het niet verwacht.

De diesel is hier ook wel iets duurder, dan in de USA maar dat wisten we, komt op ca. € 1,25 per liter.

Nog iets opvallends. De rijstijl. Amerikanen rijden rustig, remmen af als iemand aanstalten lijkt te maken om over te steken, geven voorrang, dringen niet voor, halen niet rechts in. Niet altijd, er zijn altijd en overal verkeershorken, maar we hebben het niet veel meegemaakt in de USA. Hier wordt links en rechts ingehaald, geslalomd om andere auto’s op de highway, er wordt al snel getoeterd als iemand te traag is in hun gezichtspunt, auto’s steken overal tussendoor over. Het is nog niet Sicilië en misschien zijn wij teveel gewend geraakt aan de USA. We hebben veel met Canadezen gewerkt bij Artsen Zonder Grenzen, want we hadden een suboffice in Toronto en kennen de Canadezen als meestal relaxte, vriendelijke mensen. De rijstijl verbaast ons dan ook.

Nog iets opvallends: we hebben in Oregon en Washington in de buurt van de kust gereden en het weer was matig, veel bewolkt en vaak max 13-15 graden overdag. Op Vancouver Island is het al snel 20-25 graden en nu we op het vasteland zijn is tegen de 30 graden. We weten niet was ons overkomt. We hebben nog niet veel echt warm weer gehad, alleen in februari in de Big Bend NP tegen de grens met Mexico. Het schijnt al maanden warm te zijn in West-Canada, waardoor al die bosbranden zo vroeg in het jaar kunnen ontstaan.

Op Vancouver Island zijn wegen naar bekende toeristische locaties afgesloten vanwege bosbranden. Hier op het vasteland zijn de bergen heiig vanwege de rook van de bosbranden. Die heiigheid hebben we ook in Grand Teton NP gehad, ook door de rook hoog in de lucht, van de bosbranden in West-Canada.

Vancouver Island, iedereen zegt dat het zo mooi is, je hebt inderdaad mooie plekjes, maar als geheel vonden we het niet heel indrukwekkend.

Gisteren stond er opeens een beer met 2 kleintjes langs de kant van de highway en wilde oversteken. We remmen en trekken voorzichtig naar de zijkant van de weg om te stoppen. Auto’s rijden langs ons en ook tegemoetkomende auto’s stoppen niet. De beer draait zich om, gevolgd door haar 2 kleintjes en gaat van de weg af. Ze richt zich nog een paar keer op om te kijken of ze toch nog naar de overkant kan, maar dan verdwijnen ze in het bos.

Er zijn in het westen 2 routes die naar Alaska gaan: de Alcan (Alaska-Canada) highway, die het meest wordt gebruikt. Daarnaast heb je westelijker de Stewart-Cassiar highway, die is wat smaller, maar beide wegen zijn (bijna) helemaal geasfalteerd.

Voor de liefhebbers: de route bestaat eigenlijk uit een paar duidelijk te onderscheiden wegen. Eerst de Sea-to-Sky-highway (highway 99), daarna naar Prince George over highway 97, daar slaan we af naar het westen, highway 16, en daarvan slaan we weer af naar het noorden de Stewart-Cassiar highway, de 37. Die komt dan bij Lake Watson weer bij de Alcan highway (de Alaska-Canada highway). Vanaf daar gaan we of Alaska in, of we gaan eerst naar Tuktoyaktuk aan de Arctic Ocean, dit is de Dempster Highway in de Northwest Territories in Canada. In Alaska heb je ook een weg naar de Arctic Ocean, maar die is meer bedoeld voor de oliecompanies en heeft veel zwaar vrachtverkeer.

We staan nu aan een prachtig meertje net een 100 km onder Prince George, we besluiten een dagje te blijven en doen wat huishoudelijke klusjes, moet ook gebeuren.

Geniet van de foto’s.

Ferry van Washington naar Vancouver Island

Botanial Beach Provincial Park op Vancouver Island

Botanical Beach

Botanical Beach

Botanical Beach

Getijdepoel op Botanical Beach

Wandelen in het bos, maar wel met de bearspray in de achterzak

Buitenkantoor aan een mooi riviertje

Ferry Vancouver Island naar Vancouver

Meertje bij een mooie overnachtingsplek

Overal ligt heel veel drijfhout, hier in een rivier, maar het meeste ligt aan de kust, op de stranden

Mooi lunchplekje

In het meertje waaraan we een paar nachten hebben gestaan.

Was getekend,

Zaterdag, 17 juni 2023.

We rijden verder over de highway 1, de kustweg door Oregon en Washington. Alleen gaat de kustweg niet heel veel langs de kust, maar voornamelijk een paar kilometer landinwaarts. Af en toe is er een mooi uitzichtspunt over de Pacific Ocean.

We zijn nu in Port Angeles, in het noorden van Washington (de staat aan de noordwest kust, niet de stad aan de oostkust). Van hieruit nemen we morgen de ferry naar Vancouver Island.

We staan nu een paar dagen op een camping, een dure, maar ja, we wilden een pakketje ontvangen en als je geen adres hebt is een pakketje ontvangen lastig. Pick-uplocaties willen geen pakketje voor ons ontvangen. Het is onduidelijk waarom, maar we hebben de indruk dat ze bang zijn met een pakket opgescheept te zitten, ook omdat er geen thuisadres op staat. Normaalgesproken bestel je op je adres en wordt het geleverd aan een pick-uplocatie. Als wij iets zouden bestellen, moeten we het adres van de pick-uplocatie als huisadres opgeven en dat willen ze niet.

Maar de camping heeft er geen problemen mee, dus dat maar gedaan.

We werden het zat om de hele tijd problemen te hebben met T-mobile. We hebben een prepaidabonnement, want een gewoon abonnement kan alleen als je in de VS woont en een sofinummer hebt. 9 van de 10 keer doet één van de 2 devices die we hebben, het niet. Het ligt dus niet altijd aan de connectie, maar je wordt gewoon even afgesloten omdat ze niet voor iedereen voldoende signaal hebben. Daarnaast heb je sowieso heel vaak helemaal geen internet, zeker in dunbevolkte gebieden.

We zijn een paar keer naar T-mobile shops gegaan, meestal zijn ze heel erg aardig, maar er is altijd een probleem dat ze zeggen wel op te kunnen lossen. Bijvoorbeeld een nieuwe simkaart en laatst bleek mijn telefoon niet geschikt voor USA-T-mobile. Sim op de andere telefoon gezet, het werkt nu wel iets beter, maar niet echt goed en we betalen wel US$100 per maand er voor.

Nu we Canada in gaan stopt het helemaal, want ons abonnement geeft geen dekking in Canada en internet in Canada is toch al moeilijk buiten de steden.

 En dus hebben we de knoop maar doorgehakt en een Starlink satellietmodem met wifirouter gekocht (met dank aan Mr. Elon Musk). Vandaag bezorgd op de camping, uitgepakt, aangesloten en poef, snel internet, zonder haperen. Heerlijk om de route door Canada en Alaska verder voor te bereiden.

We hebben dus weinig foto’s van onze route. Maar we hebben al een tijdje wat foto’s gemaakt van allerlei campers en campervoertuigen. Voor de liefhebber, een selectie hieronder. 

Mooi uitzichtspunt langs highway 1

Teardrop travel trailer

Vouwwagen

Off-road teardrop, heb je echt een V8, 7 liter motor voor nodig

Een ouderwetse kleine Airstream

En een grotere Airstream

Een min of meer standaard travel trailer

Ook een Airstream, maar het nieuwe ontwerp

Dit heet hier een truckcamper, zie je vrij veel. Ook onze camper wordt een truckcamper genoemd

Mercedes Sprinter buscamper, 4 x 4. Ze zijn erg gek op Mercedes hier, maar kost een klein vermogen, vanaf $200.000

Groot, en toch geen ruimte voor je fiets.

Cruise America huurcamper

Travel trailer met slide-outs

Een travel trailer, maar wordt altijd 5th wheel genoemd, omdat hij aan een draaischijf in de bak van de pick-up wordt bevestigd. Drie slide-outs en waarschijnlijk ook nog wel drie aan de andere kant (en toch geen ruimte voor je fiets).

Ook een 5th wheel, met 3 assen.

Het meest voorkomende campermodel, met slide-outs aan beide kanten, soms ook aan de achterkant

Omdat het wat lastig rijden op kleinere wegen is, hangt er meestal nog een auto of jeep achter

Yeahhh

Vrijdag, 9 juni 2023.

We gaan door Grand Teton NP naar Yellowstone NP.

Eigenlijk zit het Memorial Weekend ons op de hielen. Dan gaat heel USA op drift en vind je geen overnachtingsplek meer.

Grand Teton is vooral mooi door het bergmassief dat langs het meer ligt. Yellowstone is een andere wereld. Vooral het geothermale aspect is bijzonder. Geisers, borrelende bronnen en borrelende modderpoelen, warme beekjes, hot pots. Veel grote thermale gebieden, groter en meer dan in IJsland. Maar, wil je niet in een optocht door die gebieden lopen, dan moet je vroeg zijn.

De meeste campings in Yellowstone zijn nog gesloten (voor het winterseizoen, liggen nog in de sneeuw), maar 3 van de 8 zijn open en die 3 campings zijn alleen maar te reserveren, vanaf 6 maanden tevoren. Dus helemaal volgeboekt. Wij rijden dus elke dag het park uit en de volgende ochtend weer in. Net als in de meestal vorige populaire parken (Grand Canyon, Zion, Arches, Grand Teton etc), maar in Yellowstone moet je verder rijden om eruit en erin te gaan. Bovendien is het in de populaire parken erg druk, dus wil je niet in optocht lopen dan moet je vroeg zijn. Wij staan dus iedere dag heel, heel vroeg op. Gelukkig zijn Amerikanen geen early birds.

Buiten het park is het allemaal National Forest en mag je dus vrij kamperen. Het is hier wel wat meer beperkt, omdat het ‘bearcountry’ is. Ze willen niet dat je met je tentje ergens gaat staan waar geen bearlocker staat en je ’s nachts door een beer uit je tent wordt gehaald omdat hij je eten ruikt. Je mag dus op de meeste plaatsen alleen met een ‘hardcover’ staan.

We zoeken iedere keer de mooiste plekjes (dank aan iOverlander.com). Hoe kunnen we ooit nog wennen aan Europa waar je alleen op campings of camperplaatsen mag staan.

Omdat het Memorial weekend ons op de hielen zit, gaan we dus Grand Teton en Yellowstone achter elkaar in en uit. Normaal zouden we daar toch wel een paar rustdagen tussen houden. Maar dan zitten we in het Memorial Weekend. Na onze laatste bezoek verlaten we zaterdag Yellowstone en er rijdt een 14 miles lange file het park in en voor de ingang staat nog mijlen file om het park in te mogen. Gelukkig gaan wij eruit.

We zoeken een plekje voor een paar dagen rust, een endje van het park af en vinden een prachtig plekje in een vrij open bos. Hier en daar zijn nog wat groepen die kamp hebben gemaakt voor het Memorial weekend, maar er zit wel een paar honderd meter tussen ons en andere kampen. Maar, rijden wel met hun quads door het bos. Over bospaadjes, met kleine kinderen voor tussen je benen. En dit is allemaal legaal. Je mag met je buggy of quad door het bos rijden.

De planning is om na Yellowstone een bocht naar het westen te maken, naar de kust en dan via de beroemde Highway 1 langs de kust omhoog en met een ferry oversteken naar Vancouver Island in Canada. We rijden daarom na onze paar dagen rust in de buurt van Yellowstone op ons gemak naar de kust. We nemen een kleine omweg via Crater Lake NP. Een prachtig blauw meer in een vulkaankrater. Er is een rondweg, maar die is maar een paar mijl open. Het is dit jaar langer koud gebleven dan andere jaren, waardoor de sneeuw nog onvoldoende gesmolten was om de weg vrij te maken. Daar doen ze meestal 6 weken over. Dit jaar konden ze pas half mei beginnen en verwachten pas begin juli de hele rondweg sneeuwvrij te hebben. We hebben een selfie gemaakt voor een sneeuwmuur.

We komen aan bij de kust bij Redwoord NP. Hier staan gigantische sequoia’s. De hoogste bomen komen tot zo’n 90 meter hoogte en zijn 1000-2000 jaar oud. 90 meter, moet je je voorstellen, dat je in een flatgebouw woont, op de 9^de of 10^de etage en je dan pas tegen de kruin van zo’n boom zou aankijken. Helaas is 95% van de sequoia’s in het noordwesten van Amerika gekapt. Er zijn nog steeds gebieden met sequoia’s die in concessie zijn bij loggingcompanies en die dus nog mogen worden omgehakt.

En na Redwood NP tuffen we lekker verder naar het noorden langs de kust. We overnachten voornamelijk op campings in de vele state parken. Helaas is ‘wildkamperen’ moeilijk langs de kust. Je mag bijna nergens staan. Op iOverlander staan dan ook voornamelijk zogenoemde ‘pull-outs’. Dit zijn eigenlijk gewoon insteekhavens langs de snelweg, wel met prachtige uitzicht op de oceaan, maar pal langs de weg staan doen wij toch maar niet.

Er is iets aan onze camper dat Amerikanen heel erg aanspreekt. Waar we ook stoppen, het minste dat we van voorbijgangers te horen krijgen is: nice rig. Maar als je ergens een kopje koffie maakt, of op een camping, dan komen mensen langs: I’ve never seen something like this, is het meest gehoord. En natuurlijk waar we vandaan komen, hoe we de camper hier hebben gekregen, hoeveel dat kostte, hoelang het duurde, hoelang we onderweg zijn, waar we zijn begonnen etc. etc. “Make 100 and sell them”, zei iemand een keer. Het is heel leuk, die belangstelling, maar 3-4 per dag hetzelfde verhaal vertellen, en omdat Amerikanen nogal praatgraag zijn, sta je zo iedere keer een 20 – 30 minuten te praten. Wij noemen Amerikanen talkative, maar ik las een artikel met een andere mening, waarin Amerikanen babbelziek worden genoemd. Wij houden het toch maar op talkative.

Deze jonge eland liep op ca. 2 meter afstand langs onze camper en schrok toen wel

Berin met 2 jongen in Yellowstone

Grote marmot in Yellowstone

Ibis

Zeeleeuwen genietend in een zonnetje

Veel meren in Yellowstone waren nog bevroren

Old Faithfull, de grootste geyser in Yellowstone

Geothermale activiteit in Yellowstone

Geothermale activiteit in Yellowstone

Modder hotpot

Grand Canyon of Yellowstone

Mammoth Hot Spring in Yellowstone

Crater Lake NP, Oregon

Crater Lake NP, Oregon

Redwood NP, sequoia's

The Pacific Coast of Oregon

was getekend, met sneeuwwal achter ons