Panama, 26 april 2024.

We zijn wat langer in Costa Rica gebleven, omdat we anders langer dan 30 dagen in Panama zouden zijn en we krijgen maar een WA-verzekering en tijdelijke invoer voor de camper voor 30 dagen. De voorlopig verscheping van Panama naar Cartagena staat op 15 mei. Het was oorspronkelijk 12 mei, en het kan nog steeds heel veel veranderen. Helaas moeten we van dit soort verscheping gebruik maken om in Colombia te kunnen komen. Je kan niet overland van Panama naar Cartagena, er is geen weg, het is te gevaarlijk, kortom, het kan niet anders.

Costa Rica hebben we achter ons gelaten. Wel een mooi land, maar vooral in delen. Vooral het centrale deel van Costa Rica is heel erg toeristisch, met overal grote reclameborden om te gaan raften, ziplinen, tubing, kayaking, etc., alles voor de thrillseekers, adrenalinejunkies. We hebben ook wel wat pech gehad met het weer, telkens als we de hitte van het laagland en de kust wilden ontvluchten naar hoger gelegen bestemmingen, was het slecht weer. Maar uiteindelijk vonden we het zuiden mooier dan het centrale deel. Toch blijft het land niet hangen, we vonden het niet het meest aansprekende land van midden Amerika, dat blijft voor ons toch Guatemala. En, een ander heel groot nadeel van Costa Rica is de prijs. Alles, alles is heel erg duur. Campings zijn duurder dan in NL, met vaak alleen maar een smerige WC. Supermarkten, niet te betalen. We kochten vorige week 4 pakken yoghurt in de supermarkt. Je ziet vaak alleen die hele kleine 1 persoonsbakjes, maar hier hadden ze grote verpakkingen. We hadden ook nog wat andere spullen, wat T-shirts en sokken voor John. Bij het afrekenen vonden het wel een heel fors bedrag, kwam op ruim € 150 euro voor niet heel veel boodschappen. Toen we ’s avonds nog een keer de kassabon bekeken, bleek die 4 pakken yoghurt €57 (US$ 60) te hebben gekost. We hadden 15 dollar voor 900 gr yoghurt betaald en dat dan 4 keer. We zijn nog nooit in een land geweest dat zo duur is, zelfs Scandinavië is goedkoop vergeleken bij Costa Rica.

De grens was weer vrij makkelijk, maar ook wel vermakelijk. Costa Rica uit was snel. Panama in: je moet eerst naar een kantoortje in het dorpje om een WA-verzekering voor de camper te kopen. De dame had er op die maandagochtend niet veel zin in. Toen ze klaar was kregen we een kopie van het verzekeringsblad en ze had John zijn voornamen genomen als achternaam. Dus het moest over, vooral omdat bij de verscheping de verzekeringspapieren gecheckt worden met je paspoort. En ze was boos, maakte boos een prop van het papier, gooide het ver weg en begon weer opnieuw, ze moest dus ook weer John zijn paspoort en de registratie van de auto hebben en maar mopperen. Nou spreek ik geen Spaans, maar genoeg om te begrijpen dat ze zat te mopperen dat we te weinig Spaans spreken en dat zij het nou moet oplossen etcetc. Daarna troffen we nog iemand die met één vinger het formulier voor de tijdelijke import invulde, kortom, er was niemand anders aan de grens daar, maar we zijn er 2 uur bezig geweest.

We gaan heel traag in Panama, want we hebben  nog veel tijd. We hebben een paar dagen met 3 overland-campers op een kleine camping in Boquete gestaan. Het ligt op een hoogte van 1100 meter en is daardoor lekker fris, zo’n 25 graden overdag. Het is gezellig zo’n tijdje met anderen te staan, samen een glaasje wijn te drinken of samen wat te eten. Het Spaanse gezin heeft 2 kinderen van 5 en 3 en de anderen zijn de Vlamingen die we een tijdje geleden in Nicaragua weer tegenkwamen, nadat we elkaar voor het laatst in Canada hadden gezien. Ook zij hebben 2 kinderen 6 en 8 jaar oud.

We rijden na dit gezellige intermezzo door richting Panama-City, met wat stops onderweg. We rijden een flink stuk over de Panamericana ofwel de Panamerican Highway. Alhoewel we in grote lijnen deze snelweg volgen, rijden we niet zo vaak op deze weg zelf. Het is meestal een brede snelweg door drukke delen van een land. We kiezen daarom meestal voor alternatieve routes. Maar Panama is smal en er zijn niet echt andere west-oost routes.

Overal, langs wegen, in dorpen en steden, is de verkiezingscampagne bezig voor de algemene verkiezingen op 5 mei. Dat kan in Midden-Amerikaanse landen nog wel eens uit de hand lopen, dus we plannen om de dagen ervoor en erna op een goede veilige plek te zijn. We wachten het af.

Vertrek van de boot staat nog steeds op 15 mei maar alles kan nog gebeuren, want hij gaat nog langs een stuk of 5 havens, dus vertragingsmogelijkheden volop.

Panamezen houden van lawaai

Met 3 overlanders op een kleine camping

 

Costa Rica, 17 april 2024

Nog steeds in Costa Rica. Eigenlijk wilden we Panama al in zijn, maar zitten wat in de wachtstand voor de verscheping van Panama naar Colombia. Die was gepland voor 12 mei, maar is nu al vertraagd tot 16 mei en dat zal dus nog wel meer worden. We krijgen voor Panama maar een visum voor 30 dagen, dus om een beetje speling te houden met de datum van verscheping, wachten we tot ca. de 20^ste om Panama in te gaan.

Het is nog steeds erg heet, overdag zo’n 38 graden in een heel vochtige omgeving. Aan de kust staat wel wat meer wind, maar het is een warme vochtige wind, dus niet zo heel verkoelend. De nachten vallen gelukkig nog mee, het koelt dan af tot een graad of 26-28 en dat is goed uit te houden met een ventilator.

Om de hitte te ontwijken zijn we een paar dagen het hoogland in gegaan, maar toen begon het ook te regenen en reden we eigenlijk alleen maar in de wolken. Mooie vulkanen hebben we helaas door de bewolking niet meer kunnen zien.

Op een gegeven moment hebben we een mooi overnachtingsplekje gevonden op ruim 3400 meter hoogte. Het is koud en daar genieten we van. We gaan wandelen, want dat doen we nauwelijks met zo’n hitte. En we zitten boven de bewolking, in de dalen hangt bewolking, maar wij genieten van een zonnetje.

Op een camping in Uvita ontmoeten we de Vlamingen met hun 2 kinderen weer, dit keer hebben we afgesproken elkaar hier te ontmoeten. Er komt nog een Spaanse overlander met 2 kleine kinderen bij. Er staan ook Nederlanders en Fransen met een gehuurde auto met daktent en een Canadees in een onmogelijk grote camper, zoals je die in de VS en Canada ziet, maar die we hier nog niet hebben gezien. Ca 15 meter lang, met slide-outs en natuurlijk nog een auto erachter, want met zo’n gevaarte ga je niet makkelijk ergens naar toe rijden. Hoe over dit soort wegen met zo’n gevaarte ergens kan komen, lijkt me niet erg comfortabel.

Maar het is er warm, erg warm en gaan daarom weer op zoek naar een plek op hoogte waar we een paar dagen kunnen blijven staan. We rijden naar national park La Amistad, maar de weg er naar toe is zo slecht, zo heel erg off-road rijden dat we weer eens tegen elkaar zeggen: waarom doen we dit, we kunnen toch ook op gewone gravelwegen rijden, maar ja, zo werkt het soms niet. Maar we komen er wel, het is er heerlijk koel en met een prachtig uitzicht. Dat dan weer wel.

Uitzicht op volcan Poas, volledig in de wolken

Overnachten op 3445 mtr hoogte

Costa Rica, 7 april 2024.

We zijn nog steeds in Costa Rica. Om de drukte van de Paasvakantie te vermijden, zijn we een paar dagen op een camping gaan staan. Zoals gebruikelijk, staan we alleen. Onderweg komen we bij de parkeerplaats van een nationaal park met een beroemde waterval. We stoppen even om een kop koffie te zetten en zien 2 Nederlandse campers staan. Aan de stickers zien we dat het deelnemers aan een groepsreis zijn: Panamericana Tours. Een Duitse reisorganisatie die een reis van Buenos Aires, via Vuurland (Ushuaia, de zuidelijkste stad) naar de grens van Mexico met VS gaan in 180 dagen. Het is een beetje zoals de NKC en ANWB de reizen organiseren; je reist overdag zelfstandig, ’s avonds sta je samen op een camping of andere vrije plek, dit alles volgens een tourboek. Tussendoor is een aantal excursies gepland. Een mooie reis voor degenen die niet helemaal zelfstandig willen reizen maar toch dit continent willen zien. Maar het gaat heel snel en het kost een klein vermogen. Komt op € 30.000 voor 2 personen in één camper en dan moet je alle transfers, zoals je camper verschepen, vliegen, en natuurlijk eten en brandstof, er nog bij optellen. We volgen deze groep op Polarsteps.

Na de Pasen rijden we naar een rustig natuurgebied, waar we een boottochtje maken, zie de foto’s.

We zien veel vogels, een grote aalscholver die net een grote vis heeft gevangen. Hij wordt een paar keer spartelend in de lucht gegooid en daarbij iedere keer gespiesd door z’n snavel en dan hup, in z’n geheel naar binnen. Aan de bobbel in z’n nek zie je dat de vis langzaam naar beneden glijdt. Ook zien we een Jezus-Christus-hagedis. Zogenoemd omdat hij op water kan lopen. Knalgroen met een rafelige kam. Prachtig.

We gaan naar een butterfly-conservatory. Prachtige vlinders en kikkers. Er is een Belgische vrijwilligster die ons uitleg geeft over alle vlinders en kikkers. Later zien we tijdens een wandeling de dartfrog/pijlgifkikker nog in het echt. Een erg giftige kikkertje (ca. 3-5 cm. groot), een neuro-toxisch gif, waardoor lichaamsfuncties verlamd raken, zoals hart en longen. Het gif werd door inheemse jagers gebruikt op de pijlpunten.

We rijden langs het Arenalmeer, overnachten met uitzicht op de Arenalvulkaan, die de hele tijd rookwolkjes blijft uitstoten.

Vanaf weer een ander strandje rijden we naar hoger gelegen gebied, we willen even weg uit de hitte van het laagland. We kiezen een camping uit en komen zowaar op een camping waar 2 andere stellen zijn. Een Canadees stel (wonend in Australië) die een paar weken op vakantie zijn in Costa Rica en een Suzuki Jimny met daktent hebben gehuurd. En een Brits stel met een klein kind in een heel klein tentje. Toevallig is het net mijn verjaardag, we hebben nog wat wijn en hebben een gezellige avond op mijn verjaardag. Je wordt niet ieder jaar 70…

Mooi plekje bij de Arenalvulkaan

Home-sweet-home voor deze Zwitsers

Kaaiman

Groene leguaan/Green iguana

Kingfisher mannetje

Kingfisher vrouwtje

Aalschover met vangst

Vis gespiest

Vis naar binnen

En doorgeslikt

Lettersierschildpad/Common slider turtle

Een schuitbekreiger/boat-billed heron

Een Jezus-Christushagedis

Blauwe morpho vlinder, een symbool van Costa Rica

Roodoogmakikikker/Red-eye-tree frog

De uiterst giftige pijlgifkikker/dartfrog in terrarium in conservatory

Een pijlgifkikker in het regenwoud tijdens een wandeling

Een capybara

Een 70-jarige