Costa Rica, 17 april 2024
Nog steeds in Costa Rica. Eigenlijk wilden we Panama al in
zijn, maar zitten wat in de wachtstand voor de verscheping van Panama naar
Colombia. Die was gepland voor 12 mei, maar is nu al vertraagd tot 16 mei en
dat zal dus nog wel meer worden. We krijgen voor Panama maar een visum voor 30
dagen, dus om een beetje speling te houden met de datum van verscheping,
wachten we tot ca. de 20ste om Panama in te gaan.
Het is nog steeds erg heet, overdag zo’n 38 graden in een
heel vochtige omgeving. Aan de kust staat wel wat meer wind, maar het is een
warme vochtige wind, dus niet zo heel verkoelend. De nachten vallen gelukkig
nog mee, het koelt dan af tot een graad of 26-28 en dat is goed uit te houden
met een ventilator.
Om de hitte te ontwijken zijn we een paar dagen het hoogland
in gegaan, maar toen begon het ook te regenen en reden we eigenlijk alleen maar
in de wolken. Mooie vulkanen hebben we helaas door de bewolking niet meer
kunnen zien.
Op een gegeven moment hebben we een mooi overnachtingsplekje
gevonden op ruim 3400 meter hoogte. Het is koud en daar genieten we van. We
gaan wandelen, want dat doen we nauwelijks met zo’n hitte. En we zitten boven
de bewolking, in de dalen hangt bewolking, maar wij genieten van een zonnetje.
Op een camping in Uvita ontmoeten we de Vlamingen met hun 2
kinderen weer, dit keer hebben we afgesproken elkaar hier te ontmoeten. Er komt
nog een Spaanse overlander met 2 kleine kinderen bij. Er staan ook Nederlanders
en Fransen met een gehuurde auto met daktent en een Canadees in een onmogelijk
grote camper, zoals je die in de VS en Canada ziet, maar die we hier nog niet
hebben gezien. Ca 15 meter lang, met slide-outs en natuurlijk nog een auto
erachter, want met zo’n gevaarte ga je niet makkelijk ergens naar toe rijden.
Hoe over dit soort wegen met zo’n gevaarte ergens kan komen, lijkt me niet erg
comfortabel.
Maar het is er warm, erg warm en gaan daarom weer op zoek naar
een plek op hoogte waar we een paar dagen kunnen blijven staan. We rijden naar
national park La Amistad, maar de weg er naar toe is zo slecht, zo heel erg
off-road rijden dat we weer eens tegen elkaar zeggen: waarom doen we dit, we
kunnen toch ook op gewone gravelwegen rijden, maar ja, zo werkt het soms niet.
Maar we komen er wel, het is er heerlijk koel en met een prachtig uitzicht. Dat
dan weer wel.
 |
| Uitzicht op volcan Poas, volledig in de wolken |
 |
 |
| Overnachten op 3445 mtr hoogte |
