Peru, Nazca, 17 augustus 2024.
Aan het einde van de vorige blog waren we in de Cordillera
Blanca. In totaal zijn we een week in dit gebied gebleven. Dit gebied is zo
mooi, zoveel mooie uitzichten op hoge bergen met besneeuwde toppen, gletsjers,
in de tropen. Als we bij een meertje een wandeling maken horen we een donderend
geraas boven in de bergen. Er is een stuk van een gletsjer afgebroken en die
stort met een lawine een stuk omlaag op de besneeuwde berghelling. Het is ver
weg, er is geen gevaar voor het dal, maar je ziet de gletsjer over de bergrand
hangen. Dus daar storten regelmatig stukken van naar beneden. Naarmate we
dichter bij de kust komen gaan de hoge besneeuwde bergen over in geelgroene
kale bergen.
We gaan weer richting de kust omdat we naar naar een mooie
opgraving in Caral willen gaan. Hier bevindt zich een hele grote
opgravingssite, die als oudste stenen bewoning van Zuid-Amerika is gedateerd. Het
gebied bestaat uit 6 piramide-achtige structuren. De datering van de oudste
piramide van Caral is vastgesteld op 2627 voor Chr. Als referentie: dit is
dezelfde tijd als de bouw van de piramides van Gizeh in Egypte.
We waren dit keer beter voorbereid hoe de kust eruit ziet en
wat we kunnen verwachten: het vuilnis overal, de drukte, de dorpjes met alleen
maar niet-afgebouwde huizen. De enige bouwsels in de dorpen waar geen
betonijzer uitsteekt zijn de kerkjes. Wat bijdraagt aan het wat troosteloze
gevoel langs de kust is dat het elke dag somber weer is. De Humboldt golfstroom
komt uit de koude zuidelijke ijszee, die botst ter hoogte van Peru tegen de
kust. De koude lucht boven de ocean stuit op de warmere lucht erboven en
veroorzaakt mist. Die mist hangt meestal op zo’n 300 meter hoogte. Bovendien
zorgt de koude golfstroom dat het nooit echt warm is aan de kust. Nu, in de
mistige winter, wordt het niet meer dan 18-20 graden.
Het zorgt ook voor wat vochtigheid, want er valt bijna geen
regen in het kustgebied van Peru. Deze mistvorming doet zich voornamelijk voor
van april/mei tot en met oktober/november. Bijvoorbeeld in Lima komt de zon in
deze periode minder dan een uur per dag door deze mist heen; altijd een grijze
plak boven je hoofd. Als je overigens in een andere tijd van het jaar naar Peru
zou gaan, zou je in de rest van Peru in de regentijd zitten.
Toch blijven we nog even aan de kust hangen want we willen
nog naar Nationaal Park Paracas, een schiereiland en een boottochtje maken naar
de Las Ballestaseilanden. Het fijne van het schiereiland is dat het ’s morgens
wel in de mist ligt, maar doordat het uitsteekt van de kust, trekt de mist in
de loop van de dag op en heb je toch wat zon.
Het Nationale Park Paracas is een woestijngebied (zoals de
hele kust van Peru) met mooie zandheuvels. Het leuke is dat je er van de
hoofdweg af mag en een beetje fun-rijden door de woestijn (zie videootje onder de foto's).
Verder nog kort iets over het fenomeen ‘Nazca lines’. Het
Nazca-volk leeft van ca 200 voor Chr. Tot ca. 1000 AD. In die periode hebben ze
hele grote afbeeldingen gemaakt in de dalen en op de heuvels in de omgeving,
geogliefen genoemd. De betekenis is tot op heden onbekend, er zijn wel
theorieën, maar geen overeenstemming hierover. Er is een Duitse archeologe/wiskundige
geweest die hier haar levenswerk van heeft gemaakt. Het is een UNESCO
werelderfgoed-site, waarvan er hier heel veel zijn, terecht.
Het kiezen van een overnachtingsplaats is vaak lastig. De
keuze is niet heel groot. Echte campings bestaan hier niet. Vaak komen we bij
een hotel uit, maar vaak staan we ook op mooie plekjes in de natuur een eindje
van de weg af, of soms echt ver van de weg af. Gisteren besloten we naar een plek
te rijden die als mooi op iOverlander stond, maar wel 4 km over een wasbordweg.
Dat viel gelukkig mee, er lagen zoveel sporen naast de weg in het zand, dat we
op redelijk zachte ondergrond konden rijden.
Bij dit mooie plekje ligt een opgraving. Vanmorgen zijn we
naar de site gelopen: Ciudad Perdida de Huayuri, de verloren stad van de
Huayuri, een pre-Incavolk. We komen in een klein dal waar ooit een dorp met zo’n
5000 inwoners heeft gestaan. Een dorp met een lay-out van smalle straatjes. Alles
is natuurlijk ingestort, maar ligt nog wel grotendeels in de oorspronkelijke
lay-out. Het dorp wordt gedateerd van ca. 1100 – 1476. Mogelijk is de plek ook
door de Inca’s bewoond geweest.
Er was vanmorgen vroeg nog helemaal niemand. Bij de meeste
archeologische sites zien we sowieso bijna niemand. De stilte en het dorp dat
daar zo lag in dat dal, maakte het onbeschrijflijk mooi.
Peru blijft ons verbazen en is zo veelzijdig.
 |
| Weer een mooi overnachtingsplekje aan het meer |
 |
| Zo kan je ook reizen. Aan de achterkant zit een lift waar je je quad op rijdt. Het voertuig zou alle wegen aankunnen, maar is te groot voor de smalle bergweggetjes, dus daarom de quad. |
 |
| Cordillera Blanca |
 |
| Weer een heel mooi overnachtingsplekje in de Cordillera Blanca |
 |
| Op de markt in Caraz, verkoopt lekkere kaas |
 |
| Mototaxi's |
 |
| Opgravingen in Caral |
 |
| Nationaal Park Paracas |
 |
| NP Paracas, Playa Roja |
 |
| Overnachtingsplekje in NP Paracas |
 |
| Op boottocht naar Las Islas Ballestas |
 |
| Humboldtpinguins |
 |
| Zeeleeuwen |
 |
| Peruvian booby's, blauwe snavel en blauwe poten |
 |
| Ciudad Perdida de Huayuri |
 |
| Nazca-line |
Pe
 |
| Palpa-line |
 |
| Palpa-line |
