Peru, Caraz, woensdag 7 augustus 2024.
Kuelap, één van de mooiste sites van Noord-Peru, wordt
gezien als een alternatief voor Machu Picchu. Het is geweldig georganiseerd. Je
moet online kaartjes kopen. Dan mag je op de dag van je reservering naar de
start van de kabelbaan rijden, daar is een parkeerplaats waar je je
parkeerplaats wordt gewezen door een stuk of 10 parkeerwachters, ongeveer
evenveel als er parkeerplaatsen zijn. Dan moet je je reservering bij het loket
laten zien. Doorlopen naar de wachtruimte voor de bus, je wordt naar de grijze
of witte stoeltjes gedirigeerd. Dan wordt je de bus in gedirigeerd en
vervolgens van de bus in de kabelbaan. Dan 40 min lopen over een verhard pad en
dan, dan mag je de site van Kuelap op. Gebouwd in de 6e eeuw AD, dus
pre-Columbiaans en pre-Inca. Voor een deel gerestaureerd om te laten zien hoe
het fort en de huizen eruit moeten hebben gezien. Door de site lopen houten
plankieren en op iedere hoek staat een medewerker die je de juiste richting in
dirigeert, naast het paaltje waar de richting op staat. Als je ook maar een iets
andere richting uit wil, dan hoor je een fluitje, terug jij. Vervolgens moet je
zo snel er doorheen dat je een half uur later weer buiten staat. We waren de
eersten die ochtend en het was heel rustig. Overgeorganiseerd, jammer, want we
hadden niet door dat het zo snel ging en stonden ineens voor de uitgang. Nog
een rondje lopen mocht niet, ook al was er verder bijna niemand.
Ik hoop dat we Machu Picchu beter te zien krijgen. Ook daar
is het nu strakker georganiseerd door teveel toeristen. We hebben een keuze
moeten maken voor een route, één van de zeven routes. Hoop dat ze je daar iets
meer tijd geven. We zullen het zien, 30 augustus.
We zijn na Kuelap naar de kust gereden, weer door het
prachtige landschap van de Andes. Bij de kust hebben we een paar mooie oude
opgravingen en een mooi museum bezocht.
De verhalen (via Google Translate want niets is in het
Engels) over de begrafenisrituelen van de elite zijn wel gruwelijk. Er gingen
altijd een paar jonge meisjes mee het graf in, zeker 4 en in ieder geval ook
een bediende. Ook werden er geamputeerde ledematen in het graf gelegd.
Misschien om toch nog een extra wandelingetje of zo te kunnen maken. Over het
waarom wordt niets gezegd, er is ook weinig over bekend, want er zijn geen
geschriften gevonden.
Vaak staan we op een mooi plekje, dit keer (zie foto) komen we via iOverlander terecht in een pretpark.
We dachten wellicht op de parkeerplaats, maar nee, we moeten naar binnen, veel
veiliger en we rijden over wandelpaden in het nog drukke pretpark naar een
plekje meer achterin, net even achter alle attracties, die overigens wel beperkt
zijn.
Langs de kust loopt de hoofdweg van Peru de 1N, de
Panamericana, een snelweg, grotendeels 2 banen per richting. Hij loopt ook door
veel kleinere en grotere steden. Veel bewoning, veel mensen, veel verkeer. Het
verkeer in Peru wordt ook wel omschreven als ‘opportunistisch’. Dat betekent
dat ze niet echt agressief rijden maar wel elk gaatje willen benutten. Het is
een constant heen en weer schieten van auto’s, brommers, motortaxi’s. Als er
rechts ruimte is, over de vluchtstrook of over er naast gelegen land, dan doen
ze dat, ook al kunnen ze er links langs.
En op deze snelweg, de Panamericana, hebben we weer een
bandprobleem. Dit keer een ‘gewone’ lekke band. We merken het snel, want het is
het wiel op de aandrijfas. We rijden ca. 80 km/u maar we kunnen gelijk van de
weg af, omdat er leeg land naast de weg is.
In de band zit een flink stuk metaal en de band is naar z’n grootje. We
wisselen de band, altijd een gedoe, want de reserveband zit op het dak. Dus
eerst de ladder eruit, dan de band eraf, wisselen, lekke band weer op het dak
en ladder weer opruimen. We zoeken een plek in de buurt om te overnachten,
komen in een dorpje langs het strand. We hebben mooi uitzicht op de
zonsondergang boven zee, maar wel met oordoppen in, want er is een aantal
restaurants die heel luide muziek en karaoke spelen; tot klokslag 11 uur, dan
is het stil, kunnen de oordoppen uit en lekker slapen op het geruis van de
(sterke) branding van de Grote Oceaan.
De volgende dag rijden we naar een bandenbedrijf, Goodyear,
in de volgende grote plaats, die precies de goede band op voorraad heeft. Op
het reservewiel, weer alles op het dak en klaar is Kees (kost wel USD 200, maar
ja, dat kost een band in NL ook). Ik heb een foto van de band erbij gedaan,
echt aan gort.
Een paar dagen geleden stonden we te wachten voor een
gedeeltelijke wegafsluiting, we stonden wellicht iets van 15e in de
wachtrij. Iedereen stopt wel keurig, probeert nog wel rechts erlangs te komen
om voor iemand te kruipen, maar ze wachten. Maar zodra het bordje door de
wegwerker wordt gedraaid dat we mogen rijden, trekt iedereen tegelijk op, in
een stofwolk. John zei: het lijkt de start van de Formule 1 wel. Goede
vergelijking, iedereen wil als eerste in de rij rijden.
En de rotzooi. Het lijkt of er geen vuilophaaldienst is.
Overal liggen grote hopen vuilniszakken, oud, verwaaid, waardoor plastic zakjes
in struikjes hangen. Toch zien we af en toe wel een vuilnisauto. Storten die
aan het einde van de dag dan hun volle wagen ergens langs de weg? Maar mensen
gooien ook alles uit de auto. Als we staan te wachten voor de wegomlegging, zien
we iedereen een hand uit de auto steken en de rotzooi op straat gooien. Wie
denk je dat dit voor je opruimt? Duidelijk niemand. Overal bergen rotzooi.
In dorpen is niets afgebouwd, overal begint iemand te bouwen
en laat het dan liggen, mogelijk totdat er weer wat geld is om verder te
bouwen.
Dan rijden we weer de bergen in. Naar de Corderilla Blanca.
Nog wel wat rotzooi, maar niet zoals aan de kust. En we rijden een prachtige canyon
in de Cañon
de Pato in. Zie de foto’s. Onaards landschap, zo mooi. Nu weer een rustdag om
klusjes te doen, blog te versturen. En gaan de komende dagen verder de
Corderilla Blanca in.
Kortom, een heel wisselend beeld van Peru, heel wisselend
gevoel bij ons ook. In de eerste week, in de bergen, genoten we van het
landschap, de bezienswaardigheden, de wandelingen ernaartoe. Aan de kust waren
we Peru wel zat, lelijk, vies, druk, maar wel met hele mooie opgravingen en
musea. En dan opeens opent Peru zo’n andere, nieuwe, mooie kant voor ons. We
zijn gelukkig nog niet uitgekeken.
 |
| Kabelbaan naar Kuelap-opgravingen |
 |
| Ingang van het dorp, smal zodat het goed beveiligd kon worden |
 |
| Rivier onderweg, en een mooi overnachtingsplekje in het grindbed |
 |
| Nog een mooi overnachtingsplekje, in het pretpark |
 |
| De opgravingen van Túcume. Deze platte berg is een oude piramide, 26 in totaal in dit gebied |
 |
| Voorstelling van een gebedsgenezer/medicijnman in het museum van Túcume |
 |
| Opgravingen van Túcume |
 |
| Opgravingen van Túcume |
 |
| Opgravingen van Túcume |
 |
| Museum van de heer van Sipan, in Trujillo |
 |
| Grafvondsten in Sipan-museum in Trujillo |
 |
| Grafvondsten in Sipan-museum in Trujillo |
 |
| Grafvondsten in Sipan-museum in Trujillo |
 |
| Grafvondsten in Sipan-museum in Trujillo |
 |
| Grafvondsten in Sipan-museum in Trujillo |
 |
| Grafvondsten in Sipan-museum in Trujillo |
 |
| Grafvondsten in Sipan-museum in Trujillo |
 |
| Replica van het graf van de heer van Sipan |
 |
| Beeld van de heer van Sipan |
 |
| Chan Chan-opgravingen, ook in de buurt van Trujillo |
 |
| Tempel van de Maan. La Huaca de la Luna, Trujillo |
 |
| Een dorpje onderweg |
 |
| Een echt kapotte band |
 |
| Een heel mooi overnachtingsplekje in de Canyon del Pato |
 |
| Onze best weer gedaan deze keer |
