Kruger Park, 12 september 2019
Vanaf de ongeziene Panoramaroute rijden we naar het Kruger
Park. We zijn een dag eerder dan gepland en hebben dus geen gereserveerde accommodatie
voor de nacht. En alle campings in het park zijn volgeboekt. We proberen het nog
een keer bij de receptie, maar alles is vol. We gaan naar een camping net
buiten het park, die maar voor max. 10% bezet is. Op zich maakt het niet uit op welke camping je
staat, maar als je buiten het park staat, moet je telkens een eind rijden om op
een leuke route uit te komen.
Maar de volgende dag hebben we wel een camping in het Kruger
Park geboekt, dus maken we een mooie route en komen bij de camping uit. De
camping staat vooral vol langs de buitenste hekken, waar je goed zicht hebt op
wild dat langs komt. Wij vinden daar ook nog een plaatsje.
Maar verder is de camping nauwelijks half gevuld. Het blijkt dat vooral touroperators veel plaatsen op de camping kopen, maar vaak niet vullen. En een plek mag niet tweemaal worden verkocht. Heel jammer.
Het campingleven in Zuid Afrika is een fenomeen op zich. Het
is een strikt witte aangelegenheid. Het werk wordt gedaan door zwarte mensen.
Het leuke is dat er
een hele grote variëteit aan kampeermiddelen is. De meeste mensen hebben als
auto een ‘bakkie’, dat is een hele grote pick up met een open laadbak.
Daarachter hangen ze een caravan. Maar niet de caravans zoals je bij ons ziet, ze
zijn allemaal ieniemienie. En ze kunnen aan alle kanten met tentdoek worden
uitgeklapt. Aan de zijkant, zodat je dwars kan slapen en alleen je voeten
uitsteken. Op het dak, schuin, met nog een andere schuine eruit.
En movers,
zoals de meeste caravans bij ons hebben, hebben ze niet, dus als een caravan op
z’n plaats wordt gezet, is dat rukken en duwen en trekken. Alle kampeermiddelen
hebben een buitenkeuken. Dat is heel belangrijk, je gaat niet binnen koken. Zo’n
buitenkeuken wordt aan de zijkant uitgetrokken en ook zitten er allemaal luiken
in de caravan, waarachter de keukenartikelen zitten. Als ze aankomen wordt
alles opgezet. De buitenkeuken, een standaard voor een afwasteiltje. Een tafel
met de waterkoker en het koffie-apparaat. Een luifel of, als je die niet hebt,
dan zet je een partytent op, met grondzeil, tafel en stoelen, met een
bijzettafel voor allerlei keukenspullen.
Dat alles komt uit de bak van het ‘bakkie’.
Om 6 uur is het
donker en dan begint het buitenkoken en de braai, die bij iedere campingplek
hoort, wordt opgestookt met flink veel hout, zodat je overal vuurtjes ziet.
Daar wordt vervolgens het vlees, vaak boerewors op geroosterd. Om 10 u ’s avonds is alles rustig.
De gemiddelde leeftijd is 65+, ook veel hoog bejaarden, die
moeizaam maar wel alles doen. En de volgende ochtend wordt alles opgeruimd en
ga je weer door. Het lijkt of er geen twee
dezelfde caravannetjes zijn, zoveel verschillende soorten zie je.
Na de eerste camping in het Kruger Park, hebbeb we een boeking
kunnen doen op een camping meer zuidelijk. Het is 160 km. rijden, dus we hebben
wel een endje te gaan. De hoofdwegen door het park zijn geasfalteerd, maar je
mag maar 50 km/p/u.
Het is een mooie weg en komen een paar bijzondere dingen
tegen. Vlak langs de weg staat een hijgende hyena, met naast hem kleine antilope, misschien een jonge impale of een duikertje,
maar dat is niet meer te zien. Het beest is al half opgegeten. Mogelijk heeft
de hyena het naar de schaduw van de struiken gesleept.
Even verderop staat we stil bij een water/modderpoel. Er
trekt een kudde buffels door, wel een paar honderd bij elkaar. In die poel ligt
één nijlpaard en die is duidelijk niet blij dat al die buffels door zijn poel
trekken. Hij begint te schreeuwen en gooit zijn bek open, maar de buffels zijn
niet onder de indruk. Het nijlpaard komt het water uit om de buffels op de kant
te verjagen, dat lukt wel, maar achter hem lopen ze nog steeds door zijn poel.
Terwijl hij bezig is de buffels te verjagen, komt er een olifant aan lopen. Het
nijlpaard ziet de olifant vrij laat, schrikt zich de beroerte en rent met een
noodvaart de poel weer in, op veilige afstand van de olifant. Hij laat zich in
de poel zakken en lijkt zich neer te leggen bij de drukte om hem heen, want hij
gaat op zijn zij liggen en doet zijn ogen dicht (of doet alsof).
Verder onderweg de gebruikelijke apen, impala, kudu, veel
giraffes, olifanten, olifanten, olifanten en buffels, heel veel buffels.
John kon niet stoppen met foto’s maken, de selectie was
moeilijk, dus het zijn er wat meer vandaag.
Waarom het Kruger Park heet is niet helemaal duidelijk, maar
het verhaal gaat dat niemand blij was met de (hun) grond die werd ingenomen
door het park, zowel de zwarte bevolking als de witte afrikanen. De zwarten hadden niets te zeggen. Door het
park het Kruger Park te noemen werd het verzet van de witten gebroken en was
het park gevestigd. Terwijl ook wordt gezegd dat de enige relatie die hij met
wild had biltong was (gezouten en gedroogd vlees). Bij de Krugeringang staat hij
gebeiteld.
Wij laten morgen het Kruger Park na 6 dagen achter ons en
gaan naar de grens met Mozambique. Het is hier inmiddels ruim in de 30 graden,
de verwachting voor morgen is 38 graden, wel een lage luchtvochtigheid, maar
wat verkoeling op een strand in Mozambique is ook wel even lekker.
