Namibië, 19 december 2019.
We zijn nog steeds in Namibië, nu al een maand en nog
steeds niet uitgekeken. Wat een land, wat een diversiteit aan mooie
landschappen.
In Walvisbaai, 10 dagen geleden, zijn we naar een 4x4 center
gegaan om over hulpluchtveren voor de achterkant te praten. In eerste instantie
voornamelijk voor informatie, maar we hebben uiteindelijk besloten om hulpluchtveren te laten plaatsen. We hebben voor en achter bladveren. Dat rijdt op een
golfplaatweg nogal stug (zachtjes uitgedrukt). En de achterkant is zwaarbeladen
met extra jerrycans met water en extra jerrycans met diesel. De achterkant
hangt daardoor wat lager en dat zit John niet zo lekker. Maar ja, je kunt ook
niet minder water of diesel meenemen. We hadden het er dus al over gehad om hulpluchtveren te nemen, maar dan in Nederland. Maar dat kan natuurlijk ook hier. iOverlander
is geweldig, je kunt zo zien waar betrouwbare garages zijn, welke ervaringen
mensen ermee hebben, welke specialisatie ze hebben. Ook waar een supermarkt is,
waar een wasserij is, camping, met alle reviews erbij. Errug makkelijk.
We hebben dus een afspraak gemaakt voor het plaatsen van oppompbare
hulpluchtveren aan de achterkant. En dat is afgelopen dinsdag gebeurd. Dat
duurde de hele dag en John is er natuurlijk bijgebleven om te zien wat en hoe
het werd uitgevoerd. En daarna de gravel-golfplaatweg op, want zal het wel echt
een verschil maken….? En dat doet het. Ten eerste staat de bus weer recht,
hangt niet wat achterover. De bladveer staat weer mooi bol, maar het
belangrijkste is dat het op de golfplaatwegen wat meer comfort geeft doordat de
achterkant niet zo hard doorslaat.
Een voordeel op dit moment is dat de wegen toch iets beter
zijn omdat de grote hoofdwegen vóór de Kerstvakantie, die ook de grote
zomervakantie is, met een bulldozer gladder worden ‘geschaafd’, waardoor de
ergste golfplaateffect wat minder is.
In die tussenliggende dagen zijn we naar Namib Naukluft Desert gegaan. Naar
Blutkoppe, zo genoemd omdat het een ‘koppie’ is; Zuid-Afrikaans voor oprijzende
berg uit de vlakte en omdat deze steenhoop in het avondlicht zo rood kleurt.
Heeft dus niets met bloed te maken. We hebben een route gereden van 4 dagen door dit
deel van de Naukluft Desert en in al die dagen maar 2 auto's tegen gekomen. Geen medekampeerders
op de aangewezen plekken waar je mag kamperen (zijn onbemand), geen dorpen, helemaal niets, alleen
een grote woestijn met grind, steenbergen, droge rivierbeddingen, kloven. Het
is van een onwerkelijke schoonheid. Zeker als het volle maan is en die net na
zonsondergang groot en rood opkomt.
En daarna weer terug naar Swakopmund. Een leuk stadje aan de kust,
zeer koel, soms echt fris, ’s avonds een vest aan en binnen zitten, vinden we
ook wel eens lekker. Niet erg om zo op onze afspraak te wachten in Walvisbaai.
En nu dus met onze hulpluchtveren naar Sossusvlei, hét
toeristsche hoogtepunt van Namibië. Als je foto’s ziet van Namibië is het
meestal Sossusvlei. De grote hoge rode zandduinen met een dode boom ervoor.
Waarschijnlijk zie je zulke foto’s ook wel in onze volgende posting.
Gisteren, onderweg naar Sossuvlei, zijn we de Tropic of
Capricorn (Steenbokskeerkring) over gekomen.
We zijn dus formeel uit de tropen. Op 21 september zijn we in Mozambique
de Steenbokskeerkring over gekomen en nu dus weer eruit. Het is overigens niet
opeens een stuk koeler. Maar sinds een week of 2 is het toch een stuk
aangenamer. In de woestijnachtige gebieden is het overdag wel warm, maar het
koelt na zonsondergang sterk af, waardoor het ’s nachts zelfs wat koud kan
zijn. Heerlijk.
Iets anders dat door ons hoofd speelt, al langere tijd, is dat we wellicht niet de bus terug
verschepen, maar terug rijden…. Dat is zo’n 12.000-15.000 km extra en 2 maanden
extra, maar ja, wel heel leuk. Maar zouden we dan oost of west Afrika rijden? Oost
Afrika is makkelijker, minder grenzen, één moeilijke van Soedan naar Egypte.
Maar moet je je voorstellen dat je langs Abu Simbel en Karnak en Luxor rijdt en al de
andere prachtige plekken in Egypte. Maar, krijgen we wel een visum voor Soedan?
We zijn daar als organisatie uitgeschopt nadat we ons tegen de
mensenrechtensituatie in Darfur hebben uitgesproken. John was daar
projectco-ordinator, zou dat ergens staan? Meestal checken ze dat niet, maar
ja, als je eenmaal in Nairobi bent om de visa voor Ethopië en Soedan te
regelen, is het toch wel lastig om weer terug te gaan of om vanuit Mombassa te
verschepen.
De westelijke kant heeft veel meer grenzen en je moet door
Nigeria. Daar hebben we ooit gewerkt en het is niet makkelijk om daar met
corruptie om te gaan, erg agressieve corruptie. Je moet ook een stukje door
Mali, maar dat is helemaal zuidelijk, dus veilig genoeg. Het leuke is dan wel
dat het laatste land in Afrika Marokko
is en dat je zo door Spanje naar huis rijdt. Vanuit de oostelijke kant moet je
in Alexandrië nog vervoer naar Griekenland of Italië regelen.
Kortom, nog heel veel om uit te zoeken en dan te besluiten.
We laten het jullie weten!
 |
| De oppompbare hulpluchtvering |
 |
| Hulpluchtvering om dit soort wegen iets minder onaangenaam te maken |
