Woensdag, 26 juli 2023
Welkom in Alaska is de eerste foto van deze blog. Het is
stralend weer als we na een maand Canada uitrijden en de US weer in. We rijden
naar Tok over de ‘Top-of-the-World-Highway’, zo genoemd omdat hij niet is
aangelegd door de dalen, maar over de toppen van de heuvels. Een prachtige weg
bij stralend weer. Maar na de Dempster Highway hadden we gezegd voorlopig geen
gravelwegen meer te rijden, even alleen asfalt, maar ook deze weg is grotendeels
gravel/grind. Maar goed, wel heel mooi.
We rijden dus naar Tok. Alleen via Tok kan je Alaska over de
weg bereiken. Er zijn 2 wegen die naar Tok leiden en daarna 2 wegen die Tok
uitgaan. Andere wegen Alaska in zijn er niet. Het lijkt me zo’n kwetsbare positie
om een land alleen via één punt over de weg te kunnen bereiken. Natuurlijk kan je
vliegen en via de zee toegang tot Alaska krijgen, maar groot materieel moet
toch ook over de weg veilig Alaska kunnen bereiken.
In een supermarkt in Tok doen we boodschappen en er lopen
een paar honderd militairen in de supermarkt rond, voornamelijk staan ze bij de
counter voor de hotdogs en chickenwings. Ze zijn onderweg naar Alaska voor
oefeningen.
We spreken een ranger van Wrangell National Park, die
weliswaar heel blij is met het mooie weer vandaag, maar het is een laat
voorjaar geweest, waardoor veel elanden en herten dood zijn gegaan. Te weinig
voedsel aan het einde van de te lange winter. Wel is ze blij dat het zoveel
regent: beter regenwolken dan rookwolken van de bosbranden die ze vaak hebben
in de zomer.
De dagen daarna begrijpen we wat ze bedoelt, het regent 48
uur onafgebroken. We komen door Anchorage en parkeren in ‘het shopping center’
van Anchorage. We zijn verbaasd, een stroom van ‘walking deaths’, zwaar verslaafden,
die nauwelijks op hun benen kunnen staan. Ze sloffen of strompelen voorbij. Veel winkels staan leeg. De
bekendste shoppingmall is wel open maar uitgestorven. Het voelt heel raar.
Dan blijkt opeens mijn creditcard te zijn geblokkeerd. Het
is zaterdag en ik kan maandag pas chatten met de bank; een verdachte transactie
is de oorzaak, ik wilde namelijk de parkeerplaats betalen met mijn creditcard,
heel verdacht, daarna wilde ik ook nog de koffie met mijn creditcard betalen,
ook dat is verdacht. Typisch want ik gebruik hem toch gewoon in de USA en
Canada. Maar goed, ik moest bevestigen dat al deze verdachte transacties door
mijzelf waren gedaan en de kaart werd gedeblokkeerd. Gewone debitcards
(pinpassen) werken bijna nooit, alleen bij de supermarkten. Gelukkig hebben we
2 creditcards bij verschillende banken, want anders kan het toch heel vervelend
zijn.
We boeken een tour met een boot vanuit Whittier in de Prince
William Sound, een grote fjord. Om in
Whittier te komen moet je door een tunnel, een enkele baan die gedeeld wordt
door 2 richtingen en de trein. Op het halve uur mag de ene kant rijden, op het
hele uur de andere kant en de trein gaat tussen die 2 tijdslots door. De rails
ligt in beton.
De boottocht is op een grote katamaran, waardoor je weinig
deining hebt. We varen langs heel veel gletsjers. In het gebergte ligt een heel
groot ijsveld. De gletsjers zijn de uitlopers van dit ijsveld naar de dalen
toe, in dit geval, een fjord, dus naar het water. Maar veel gletsjers reiken
niet meer tot aan het water omdat ze al zo zijn afgenomen dat ze nu een
zogenoemde ‘hangende’ gletsjer zijn, die hangt aan de berghelling en steunt
niet meer in het water. Aan het einde van het Collegefjord ligt de Harvard
gletsjer, die nog wel met een grote muur in het water staat. We varen er vrij
dicht naar toe, de motor wordt afgezet om het kraken van het ijs te kunnen
horen. Er vallen af en toe wat stukken af, maar net als de kapitein aankondigt
weer te vertrekken, breekt er een fors stuk van de gletsjer af. Met een
donderend geraas valt het in het water en de kapitein waarschuwt voor de
deining die dit veroorzaakt.
Ook heel leuk om te zien zijn de zee-otters. Je ziet er
veel, maar ze vormen ook een ottervlot. Otters liggen graag op hun rug in het
water, ziet er heel ontspannen uit. Maar regelmatig liggen ze op hun rug lekker
dicht bij elkaar, waardoor je een heel plateau van op hun rug liggende otters
ziet. Ze noemen dit een ottervlot. Zo’n ottervlot hebben we 2 x gezien tijdens
de boottocht.
Een geweldige tocht, we wisten van tevoren niet zo goed wat
te verwachten en John was bang dat hij niet buiten kon staan om foto’s te
maken, maar hij is nauwelijks binnen geweest. Het weer was ook redelijk goed,
in ieder geval droog.
Dat gaat helaas de komende tijd veranderen. De
weersverwachting voor de komende paar dagen is nog goed, maar alle
weersverwachtingen (ik check ze allemaal) geven aan dat het gaat regenen en
regenen, de komende 10 dagen. Jammer, jammer. Maar vaak
valt het mee, we zien wel.
 |
| Top-Of-The-World-Highway Alaska in |
 |
| Uitzicht vanaf een mooi kampeerplekje |
 |
| Weer een ander meertje waar we een paar nachten hebben gestaan (bij Whittier) |
 |
| De foto's hieronder laten goed zien hoe deze gletsjers al zijn geslonken; nog niet zo lang geleden liepen ze door in zee. |
 |
| Een flink stuk gletsjer brak af en viel met donderend geraas in zee. |
 |
| Een ottervlot verstoord door de boot |
 |
| Was getekend, |