Panama, 12 mei 2024.
We zijn klaar om te verschepen, want we willen verder, maar
onze verscheping staat inmiddels op 16 mei. We brengen dus wat tijd door langs
het Panamakanaal. Op zich interessant en boten op het water blijft altijd leuk,
vooral als er zulke grote containerschepen bij zitten.
Nog even samenvattend. Waarom verschepen?
De Panamerican
Highway lijkt één weg te zijn, maar er zit een gat in.
Ooit heeft met name de USA gepusht om een weg van Noord naar
Zuid-Amerika via Midden-Amerika aan te leggen. Dat is grotendeels gelukt, maar over
één stuk van ca. 150 km is nooit een weg aangelegd, dit is nu het Parque Nacional Darien. Dit gat in de Panamerican
Highway wordt daarom Darien Gap genoemd. Het is een berucht gebied, geen wegen, veel drugcriminaliteit, onveilig. Vluchtelingen nemen deze route wel,
veel Venezuelanen, lopend. Volgens Panamese politici
zijn het ongeveer een half miljoen vluchtelingen per jaar die deze route door
de Darien Gap moeten nemen.
Ooit is er wel een ferry geweest. Dat was simpel: boeken,
grensformaliteiten, auto op de ferry rijden en in Colombia zelf eraf rijden,
klaar. Maar die is ooit gestopt, ik weet niet waarom, corruptie, faillissement,
geen idee.
Nu moet je dus verschepen.
Hoe werkt dat? Eigenlijk hetzelfde als het verschepen van Zeebrugge naar Brunswick in de USA, zoals we dat in januari 2023 hebben gedaan. Je moet via een tussenpersoon boeken op een ‘vehiclecarrier’. Omdat wij niet in een container passen moeten we boeken op een RoRo schip, dit betekent Roll on-Roll off. Hierop gaat alles dat niet in een container past. Windturbines, tractoren; in Zeebrugge stond een oude stoomlocomotief op de kade klaar om verscheept te worden (weet niet waarheen). Maar ook nieuwe auto’s worden RoRo vervoerd. In Port Elisabeth in Zuid Afrika werden destijds tegelijk met de verscheping van onze camper, 4000 nieuwe Volkswagens richting Europa verscheept, afkomstig uit de Volkswagenfabriek in Zuid-Afrika.
Onze camper wordt dus verscheept als cargo/lading. Wij
kunnen/mogen niet meevaren. We moeten de camper weer inleveren in de haven van Colon (Atlantische kant) ca. 5 dagen
voor de geplande verscheping. Hij staat dan in de haven te wachten tot de boot
aankomt en hij erop gereden wordt door havenpersoneel. Dan is het één dag varen
naar Cartagena in Colombia en daar wordt hij eruit gereden en weer op de kade
gezet. Inmiddels zijn wij naar Cartagena gevlogen en dan moeten we weer wachten
tot de ‘lading’, onze camper, wordt vrijgegeven. Dat mag je allemaal niet zelf
doen, de havenautoriteiten willen niet met allemaal ondeskundige (en
ongeduldige) individuen te maken hebben en daarom moet je hiervoor een handling
service regelen. Hopelijk heb je dan na een dag of 3 tot 5 je camper terug.
Helaas zit er bij ons ook nog een weekend tussen.
Alles hangt af van het vaarschema van het schip.
RoRo-schepen doen de haven van Panama gemiddeld zo’n 2 tot 3 keer per maand aan.
Al onze verschepingen (naar Zuid-Afrika, terug uit
Zuid-Afrika en naar de USA) waren allemaal minimaal 10 dagen vertraagd. Ons
huidige vaarschema was oorspronkelijk voor 12 mei gepland, maar is al vertraagd
en staat nu op het vaarschema voor 16 mei aankomst Panama en 17 mei aankomst
Cartagena.
Duur? Dat kan je wel zeggen. Het kost zelfs nog iets meer dan dat we van Zeebrugge naar de USA verscheepten. En dan komen onze vliegkosten, hotel in Panama en hotel in Cartagena er nog bij. Je vliegticket kan je pas boeken op het moment dat je je auto hebt ingeleverd, want mogelijke vertraging. Onze inleverdatum is gepland voor a.s. maandag, 13 mei. We proberen dan nog een ticket voor de volgende dag naar Cartagena te boeken.
Veel rompslomp? Ook dat kan je wel zeggen ja. Je moet naar de politie voor inspectie van het voertuig. Het gaat hierbij alleen om of het voertuig niet als gestolen staat geregistreerd. Je moet ca. 2-3 dagen voor het afleveren van je voertuig in de haven, naar een zeker politiebureau. Ze beginnen om 7.00 uur, maar ze doen maar een beperkt aantal inspecties per dag, dus je moet er vroeg zijn, geadviseerd wordt ca. 5.30 – 6.00 uur. Wij waren er om 5.45 uur. Om 7.00 begint het circus. Een politie-inspecteur die zich zeer arrogant gedraagt, houdt een speech wat je wel en niet moet doen. Op zich weet iedereen dat al, want dat staat allemaal op iOverlander, de app die iedere overlander gebruikt om info te delen.
Toen wij aan de beurt waren, bleek er een probleem te zijn.
De kleur van de camper staat niet op het Tijdelijke Import Certificaat. Dat
bleek ook het geval bij onze buurman, een Braziliaan die ook Engels en Spaans
spreekt. Daarom moesten we naar de Douane om dit te laten veranderen en
morgenochtend (weer om 5.30-6.00 uur) terugkomen. De Douane is 20 km verderop,
compleet aan de andere kant van de stad. En Panama-City is druk, altijd druk.
Maar het ging redelijk soepel, bij de Douane was iedereen vriendelijk en de
verandering was in 5 min. gedaan. Toch terug naar de politie-inspecteur, daar
waren we om 10.00 uur alweer. Nee, hij was niet van plan om ons nog te
inspecteren, morgen weer. Gesmeekt, alsjeblieft, nou vooruit dan maar.
Gelukkig. Maar toen bleek er toch nog een foutje in de Tijdelijke Import
Certificaat te zitten: we zijn een camper en geen caravan. We zouden weer terug
moeten naar de Douane. Weer gesmeekt of hij het alsjeblieft wilde goedkeuren.
Nou ja, vooruit dan maar. Het gaat uiteindelijk alleen om een controle van het
chassisnummer dat gecheckt wordt of de auto als gestolen is opgegeven. Maar ja,
als je macht hebt, wil je dat ook ten volle uitoefenen en van genieten.
’s Middags konden we uiteindelijk het Politie Certificaat
bij een ander kantoor ophalen. Klaar, Halleluja. Maar inmiddels hadden we wel
te horen gekregen dat het inleveren van de camper in de haven 2 dagen was
uitgesteld. We hadden al een hotel geboekt, hadden dat nog kunnen annuleren,
maar zijn toch op vrijdag naar ons hotel gegaan. Eindelijk eens airco, want het
is zo verschrikkelijk heet elke dag. Het is een hotel aan het Panamakanaal, met
tuin en veilige parkeerplaats voor de camper. Dinsdag willen we naar Cartagena
vliegen, maar kunnen pas boeken als we maandag de camper hebben ingeleverd.
Het
Panamakanaal
Dat is wel magisch. De eerste keer dat we de stad inreden, reden we over de Bridge of the Americas, hoog over het Panamakanaal. We zijn gaan kijken bij de oude sluizen, de Miraflores Locks, in het midden en bij de nieuwe sluizen bij Gatun, aan de Atlantische kant. Daar is ook een gigantische nieuwe brug over het Panamakanaal aangelegd, lijkt op de Erasmusbrug, maar dan een flinke slag groter. We hebben uren naar de grote schepen gekeken die de sluizen met sleepboten invaren. Bij de Miraflores Locks is er een systeem met trektreintjes die op de kade op rails aan weerszijden met kabels het schip in het midden van het Kanaal houden. Soms is er maar 50-60 cm. aan weerszijden tussen het schip en de kade. Het gaat allemaal om gigantische getallen, bijv. de kosten van de doorgang: een flink schip betaalt al gauw US$ 200.000 tot US$ 500.000 voor één doortocht door het hele kanaal. Aan beide zijden liggen veel schepen te wachten tot ze aan de beurt zijn. Als de reder niet wil wachten en dus voorrang wil op andere schepen, wordt soms 1 tot 2 tot 3 miljoen extra betaald om voorrang te krijgen. Blijkbaar is dat nog steeds economischer dan wachten of om Zuid-Amerika te varen. De sluizen gebruiken per volledige doorgang ca. 200 miljoen liter water. Dat water komt uit een stuwmeer dat hiervoor is aangelegd, Gatun Lake. Maar de laatste jaren is er minder regen gevallen en wordt er teveel water uit het meer gebruikt en daardoor is het aantal doorgangen door het Panamakanaal verminderd. De nieuwe sluizen werken met een terugpompsysteem. Het water wordt in grote bassins die langs de sluizen zijn gebouwd, de sluizen in en uit gepompt.
De doorloop van de ene oceaan naar de andere is bijna 82 km
en duurt 8-10 uur, er wordt een hoogte van 26 meter overbrugd in 3 sets van
sluizen. De besturing van het schip wordt volledig overgenomen door
kanaalloodsen. De kapitein staat erbij en kijkt ernaar.
Het is heel erg interessant om naar te kijken. Maar ja, we
willen nu wel door...
 |
| Run Forrest, run! |
 |
| Treintjes op de kade die met kabels de schepen in de sluizen in het midden houden |
 |
| Een 'vehiclecarrier' van Wallenius, een zelfde schip als waar wij op zitten te wachten. Deze was op de eerste vaart nadat hij 32 dagen in de haven van Baltimore had liggen wachten tot de vaarweg was vrijgemaakt van de ingestorte brug. |
 |
| Aan de Atlantische kant, de Agua Clara Locks bij Gatun Lake, de nieuwe sluizen |
 |
| Room with a view (en balkon). Het vocht staat op de ramen omdat het buiten zoveel warmer is dan binnen met de airco. |
 |
| Bridge of the Americas, aan de Pacific kant |
 |
