Ecuador, Quito, 27 juni 2024.
We zijn bij de Inca’s. Vorige week dinsdag zijn we de grens overgegaan, Colombia uit en Ecuador in. Zelden zo’n snelle en soepele grensovergang meegemaakt. Colombia uit: paspoorten gestempeld en tijdelijke import voor de camper afgemeld. Daarna de brug over Ecuador in: paspoorten gestempeld en bij een volgend loket de tijdelijke import gekregen. Ze geven ons een fototoestel om foto’s te maken van zijkanten en voor-achterkant van de camper en van het VIN-nummer. Camera weer afgegeven bij het loket, daar worden gelijk de foto’s geüpload naar onze tijdelijke import. We krijgen het document uitgereikt en klaar.
We blijven een paar dagen staan op de camping van de finca
die ons geholpen heeft met het binnenkomen van Ecuador. Het is een Duitser en
zoals altijd zie je dan altijd een volle camping met Duitsers en een enkele
Zwitser, allemaal Duits-sprekers. Duitsers houden van overnachten bij Duitsers.
We rijden naar Otavalo en dat is echt Inca gebied. De meeste
mensen in Ecuador zijn mestizo’s, net als in Colombia. Mestizo’s zijn mensen van
inheems en Spaans gemengde afkomst. Maar Otavalo is een gebied waar
voornamelijk inheemse mensen wonen: Inca’s. Mensen zijn klein en bijna alle
mannen hebben een paardenstaart. De markt is zo kleurrijk.
Ecuador betekent ook vooral heel veel oude en nog actieven
vulkanen. We rijden naar de basis van de vulkaan Cayambe. Het is voor ons niet
duidelijk hoe de kwaliteit van de weg is. Op iOverlander worden nogal
verschillende meningen gegeven. We denken niet helemaal tot de berghut te
kunnen komen, maar besluiten gewoon te gaan rijden en om te keren als de weg te
slecht wordt. Er worden per dag maar 340 mensen op de vulkaan toegelaten en
moeten ons dus registreren onderaan de vulkaan. De weg blijkt inmiddels grotendeels
bestraat. Aan het einde van de bestrating, we zitten dan al op ruim 4100 meter,
moeten we parkeren, we zijn te groot om nog door te rijden volgens de soldaten
die aan het einde van de bestrating staan. Prima, we mogen langs de weg parkeren en er
rijden ‘taxi’s’ heen en weer naar het einde van de weg, naar de berghut. De
taxi is een 4x4 pickup met huif, maar je
mag alleen binnen zitten. Dat is maar goed ook, want de weg is zo slecht, meer een rivierbedding, zo
hobbelig dat we af en toe met ons hoofd tegen het dak zitten, zou niet graag
achterin zitten.
Boven bij de berghut, op 4800 meter, kan je nog verder naar
boven lopen, naar een sneeuwveld met gletsjer. We lopen wel een stuk van die
route, maar de weg wordt zo rotsig, klauterend over rotsen met de afgrond aan
je voeten, dat we besluiten niet helemaal naar de gletsjer te lopen; niet
alleen voor de heenweg, maar met name omdat je ook terug over die rotsen moet
klauteren en de afgrond dan niet kan negeren. We lopen daarna wel een andere
prachtige route. Het is natuurlijk wel koud op deze hoogte en het waait hard, maar we hebben
ons hierop gekleed.
Het is prachtig weer, de bergen, de vulkaan, de sneeuw, het
is een prachtige tocht.
De volgende dag doen we bij een Biosphera een vogeltour met een leuke jonge
knul als gids, die enthousiast bij alle vogels die we zien uitleg geeft en via telescoop dichterbij
laat zien. Hierna rijden we naar Quito, naar een camping van een Canadese
jongen. Hier komen veel overlanders samen. Ook laten mensen hier hun camper een
tijdje achter als ze naar de Galapagos eilanden gaan.
Er is een jonge Nederlandse man die met een Unimog rondreist en al
een paar maanden op deze camping staat om de technische staat van zijn Unimog
te verbeteren. Ook een Belgisch jong stel die een jaar door Zuid-Amerika
reizen. Het bevalt ze zo goed dat ze ‘digital nomads’ willen worden.
Wij willen hier ook een paar extra dagen blijven. Om weer
klusjes te doen, verdere route uit te werken, en om nog een keer naar Quito te
gaan.
Wordt vervolgd.
 |
| Ipiales, Colombia |
 |
| Begraafplaats met cypressen in allerlei vormen gesnoeid |
 |
| Zicht op Otavalo, vanaf de camping |
 |
| Markt in Otavalo |
 |
| Cayambe vulkaan |
 |
| Een Tayra, een marterachtige, maar wel veel groter |
 |
| Op ruim 4100 meter, op de evenaar |