29 juli 2024

Peru, Leymebamba, 27 juli 2024

We zijn al bijna een week in Peru. Vanuit Ecuador zijn we via een prachtige route naar de grens van Ecuador met Peru gereden. De laatste 50 km was een onverharde hobbelige grindweg. Aan het eind rijden we een piepklein dorpje binnen, er is een immigratiekantoortje en een douanekantoortje. De dame bij de immigratie is net bezig met haar voetverzorging en vindt het niet zo leuk dat we haar storen. Maar ze stempelt onze paspoorten uit. Bij de douane moeten we onze tijdelijke importpermit voor Ecuador laten intrekken. De man loopt naar buiten, loopt een paar keer om onze camper heen, z’n baas wordt erbij geroepen en ja hoor, de baas tekent en we mogen het land uit. Maar, dan moet wel de slagboom omhoog gaan en die zat nog met een hangslot op slot. De baas, die net ons formulier heeft getekend gebaart dat hij er zo aankomt. Dan loopt hij naar een winkeltje, doet daar op z’n gemak wat boodschappen, brengt die nog weg, gaat weer terug naar het winkeltje om te betalen en dan, dan is hij bereid om voor ons de slagboom te openen. Machtsmisbruik noemen we dat. Aan de andere kant staat nu ook een Ecuadoriaan te wachten die Engels spreekt en die zich ergert aan dit soort dingen, een slecht land zegt hij.

We rijden Peru in, waar de weg opeens wel is geasfalteerd. En overal rijden mototaxi’s, die slingeren overal doorheen. We rijden weer door het prachtige landschap naar Jaen, de eerste grote plaats op onze route in Peru. We moeten daar een simkaartje kopen en geld trekken. We vinden een veilige parkeerplaats aan de rand van de stad en nemen een mototaxi naar het centrum waar een Clarówinkel  (Claró is de provider) die aan buitenlanders een prepaidcontract kan verkopen. De chauffeur lijkt blij te zijn met de gringoklandizie en sjeest iedereen voorbij, kiest links en rechts ieder gaatje waar ik denk dat hij niet door kan, maar toeteren helpt, als een gek rijdt hij naar de Clarówinkel; tranquilo, tranquilo roep ik nog, maar dat hoort hij niet eens.

Overigens hebben we de Starlink maar opgegeven. Ze weten het bij de Starlinkhelpdesk niet op te lossen. Welk adres we ook invoeren, het wordt niet geaccepteerd, zelfs adressen van grote hotels accepteert hij niet. Starlink biedt ons nu een wereldwijdcontract aan, dan mòet het lukken. Kost € 400 per maand. Nou, dacht het niet, laat maar. Maar ja, dan zit je wel vast aan lokale simkaartjes, die zeker niet dezelfde dekking bieden als de Starlink.

In de Clarówinkel duurt het een eeuwigheid voordat de jongen het voor elkaar heeft om een contract op te stellen. Ik moet tekenen, maar er verschijnt ook een kleine pad op de balie. Dat is sophisticated, denk ik nog, maar nee, het is gewoon een stempelkussentje en ik moet ook mijn vingerafdruk op het contract zetten. De simkaart wordt geactiveerd en we moeten cash betalen.

Na 2 dagen houdt de simkaart ermee op. We kunnen in een volgende stad weer vragen wat er aan de hand is. We blijken niet de hele 10GB te hebben gekregen, maar 65 x 20 MB. We hebben idd 65 soles betaald en voor elke sole heeft de jongen 20MB geactiveerd. Tja, dat is snel op. We kopen maar weer opnieuw 10 GB. Het Clarómeisje laat ons zien dat we nu echt 10 GB hebben. Hopen dan maar, want de sms die je moet sturen om je saldo te checken is niet heel duidelijk, goochelt met veel cijfers.

We gaan naar prachtige sites met mausoleums, kleine huisjes tegen de bergwand gebouwd, waar mummies in werden geplaatst. Ook sarcofagen staan op de richels van bergwanden. Allemaal pre-Incatijd. Al deze sites zijn vrij moeilijk te bereiken, eerst zo’n 20 km over grindwegen naar boven. Dan zo’n uur tot 1,5 uur naar beneden lopen en vervolgens weer naar boven lopen en weer terug. Mooie wandelingen, maar pittig, zo’n 300-400 meter hoogteverschil, vooral als je je al op ca. 2800 meter bevindt is het pittig. De rit over de grindwegen brengt ons wel meer op het Peruaans platteland; weg van de stenen gebouwen die langs de grotere wegen staan. Je ziet bijna alleen lemen huizen, zoals op één van de foto’s.

Kuelap gaan we dinsdag naar toe. Dit is een site die vergelijkbaar is met Machu Picchu, alleen veel rustiger. Maar zoals met zoveel beroemde bezienswaardigheden tegenwoordig, kan je er alleen naartoe als een e-ticket koopt. Dat is altijd een gedoe. Voor Kuelap pakte hij mijn paspoortnummer niet, uiteindelijk maar gewoon 12345678 ingevuld en toen was het goed, maar moet nog zien of het bij de entree ook goed gaat. Want je moet overal je paspoort laten zien, het hoeft niet in het echt, een foto van je paspoort is ook goed, maar ze moeten je paspoortnummer invullen voor elk ticket dat je koopt. Ernstige bureaucratie en big brother is watching precies wanneer we waar zijn.

Ook voor Machu Picchu hebben we al online-tickets gekocht. De eerste mogelijkheid was pas eind augustus, toch zo’n 2 weken later dan we hadden gepland. Ik moet nog kijken of we de geplande route wat kunnen omgooien of dat we een mooie plek vinden om een reispauze te nemen. Machu Picchu wordt zo massaal geboekt en bezocht dat je niet meer gewoon een ticket voor de hele site kan kopen. Er zijn 7 keuzeroutes gemaakt en daar moet je er één van kiezen. Wij hebben voor de klassieke gekozen met de grootste tempels in de route. Het is ook de route waar de meeste tickets voor te koop zijn, voor ons eigenlijk nog maar de enige keuze. Voor de andere routes moet je zeker 3 maanden van tevoren een online-ticket kopen.

Zo gaat tegenwoordig, overal massatoerisme, overal entree-beperkingen. Ik vrees dat over enige tijd je bijna nergens meer spontaan tickets voor kan kopen, altijd ver vooruit plannen en online boeken. Het is de nieuwe tijd, net wat u zegt (Het Dorp, Sonneveld).


Het gele gebouwtje is het immigratiekantoor aan de Ecuadoriaanse grens

Pueblo de los Muertos, mausoleums op de bergrichel

Voetpad naar Pueblo de los Muertos


Sarcofagen bij Pueblo de los Muertos



Weer een heel mooi overnachtingsplekje

Muurschildering in Lamud

Muurschildering in Lamud

Muurschildering in Lamud

Muurschildering ergens onderweg


Foto die in het museum van Lamud hangt



Wegverzakking op doorgaande weg



Mummies die in de sarcofagen zaten


Bijzonere plant, geen idee wat het is



Sarcofagen van Karajia


Onderweg op de tegenover ons liggende wand, meer mausoleums


Zoals veel dorpjes op het Peruaans platteland eruit zien, veel lemen huizen


Mausoleums van Revash


Cuy con papas, ofwel cavia met aardappelen